De wilde eend
Zo rond half juli liep ik langs het slootje richting het watervalletje en zag ik een wilde eend met tien jonge eendjes in haar gevolg. Dus even op de foto gezet. De volgende dag liep ik weer over het pad en toen bleek dat er nog één over was. En de dag daarop was er alleen nog een treurende moedereend over.
Over de wilde eend: het mannetje (de woerd) is kleurrijk met een glanzend-groene kop en een witte halsband. Er zijn echter ook woerden zonder deze witte halsband. Verder hebben woerden een kastanjebruine borst en gekrulde zwarte veren aan de staart. Na het broedseizoen lijkt de woerd meer op het vrouwtje. Aan de kleur van de snavel zijn ze dan nog te onderscheiden: zeemkleurig bij de eend, geel bij de woerd. Het donkerbruine vrouwtje en de eendenkuikens (pullen) hebben een schutkleur. De woerd en het vrouwtje hebben één ding gemeen: de blauw-paarse vleugelspiegel. Sommige dieren zijn (gedeeltelijk) wit; door rasveredeling is de schutkleur vervangen door een geselecteerde kleur. Een eendenkuiken dat helemaal geel is wordt een witte of een bijna volledig witte eend.
Het voedsel bestaat uit een rijk palet aan plantaardig voedsel: in de zomermaanden voornamelijk zaden (van kroos), in de wintermaanden (toenemend wortels van) grassen en mossen, allerlei soorten kleine visjes, slakken en wormen. Het vrouwtje bouwt een nest in het lange gras, in een knotwilg of in een holte. De acht tot tien vuilgroene eieren broedt ze uit in 24 tot 32 dagen. Slechts één soort van watervogels in Nederland wordt volgens de jachtwet gerekend tot het waterwild. De wilde eend is bejaagbaar van 15 augustus tot en met 31 januari; een half uur voor zonsopgang tot een half uur na zonsondergang.
Het was zo eind oktober dat ik weer bij dat slootje langsliep en zag dat er weer een paartje wilde eenden zwom. Nu is het zo dat in de herfst de eenden op zoek gaan naar een partner. Doordat er veel eenden op de grond of in een slootkant een nest hebben, worden deze vaak door vossen doodgebeten en wordt het nest leeggeroofd. Ook is het zo dat reigers, meeuwen en roofvogels de jongen opvreten. Men noemt dat natuurlijke predatie. We zien nu er paartjes gevormd zijn nog een ander probleem ontstaan: een overschot aan woerden. Deze woerden willen in het voorjaar ook paren met een vrouwtje. Ik heb meerdere malen gezien dat de woerden dan met een hele groep op het vrouwtje afkomen waardoor er een gevecht komt, met vaak als gevolg dat er weer een eend minder en een woerd meer in het systeem zit. Het gevolg daarvan is dan dat de populatie eenden alleen maar achteruit gaat. Dus het is goed dat de jacht hier de natuur een handje helpt; op die manier kan de eendenstand toch een beetje in evenwicht blijven.