De acacia
Op Urk komen we de acacia tegen in verschillende vormen. Bij het gemeentehuis als boom, op de Hofstee als geknotte boom en in het bos als uitloper van een afgezaagde boom of als struikgewas.
Acacia is een geslacht van planten uit de onderfamilie Mimosoideae van de vlinderbloemenfamilie (Leguminosae/Fabaceae). Alle soorten zijn houtig. Met de 'acacia' als soort wordt in het Nederlands gewoonlijk de Robinia (Robinia pseudoacacia) bedoeld, die echter tot het geslacht Robinia behoort, en zelfs geen deel uitmaakt van de Mimosoideae. Dus de acacia’s op Urk zijn niet de echte, wel is het zo dat de acacia een heel sterke houtsoort is. Er worden meubels van gemaakt en ook houten gereedschap.
Ik weet dat toen ik nog thuis op de boerderij woonde er een houtwal om een gedeelte van het erf stond, waaruit mijn vader hout van de acacia haalde om bezemstelen of stelen voor de hamer of bijl te maken. Ook maakte hij van een uitloper van een geknotte acacia een vlegel om met de hand erwten, bonen en soms rogge mee te dorsen. Er wordt ook wel gezegd dat de echte acacia die ook in de landen aan de zuidoostkant van de Middellandse Zee voorkomen, het Bijbelse sittimhout is. Dat is niet bewezen maar wel aannemelijk. Toen Mozes in de woestijn de opdracht kreeg om de Ark des Verbonds te maken, moest hij dit doen van sittimhout. Nu groeit de acacia in de Sinaï en Negevwoestijn en vooral bij oases waar het volk Israël zijn tenten opsloeg. Dus men kon daar van dat hout gebruik maken.
Deze vlinderbloemige boom geeft als hij bloeit heel veel honing af en in de woestijn waren ook bijen en die hadden hun nesten in de spleten van zeer oude acacia's en maakten daar hun honingraten vol, en zo hadden de Israëlieten honing voor onderweg. Dit is nog altijd zo want wij hielden thuis ook bijen en als de acacia in bloei kwam, kon je de honig ruiken en keken wij hoe de bijen dan af en aan vlogen om de honing in de korven te brengen. Heel bijzonder van acaciahoning is dat deze niet versuikert maar heel lang vloeibaar blijft.