Pieter Cornelis Hildering
Geboren: 24 april 1953
Overleden: 15 januari 2021
Gedreven en met een groot hart voor zijn medemens en speciaal voor zijn kwetsbare naaste. Dat typeert Peter Hildering, ruim 38 jaar huisarts op Urk, maar vooral een onmisbare echtgenoot, vader en opa.
Peter was de oudste zoon van Piet en Cato Hildering. Als geboren en getogen Amsterdammer natuurlijk Ajax-fan; bij de trainingen van het eerste elftal klom hij geregeld stiekem over de hekken. Tegen wie hem in zijn jonge jaren vroeg wat hij wilde worden was hij duidelijk: buschauffeur. Met zijn fiets reed hij de vele lijnroutes na en wist precies welke bus waar halt hield. Peter was gezegend met een goed stel hersens, kon schijnbaar moeiteloos leren. Kwam hij studietijd te kort voor een examen, dan legde hij de lesstof gewoon onder zijn kussen. Dan ging het ook goed. Het was zijn moeder die hem op het meisje om de hoek attendeerde. De net van het Friese platteland verhuisde Geke Blom veroverde zijn hart.
Na de trouwdag op 17 oktober 1975 betrok het paar een flat in Nieuw-Vennep. Geke verdiende als schooljuf de kost, terwijl Peter zijn studie geneeskunde voltooide, coschappen liep en de specialisatie tot huisarts volbracht. In 1982 kwam er een vacature voor huisarts op Urk voorbij. Van de tachtig sollicitanten werd het koppel Hildering-Blom uitgekozen, hoewel ze door file veel te laat op het gesprek verschenen. Dokter Cense, die de sollicitatiecommissie voorzat, grapte later dat die beslissing positief uitviel door de witte laarsjes van Geke. Na een rondje over de haven was de zaak beklonken: Urk, wat een prachtig dorp!
In het voorjaar van 1983 konden ze de woning met praktijk aan huis aan de Steenbank betrekken en gaandeweg kregen ze er steeds meer patiënten bij. Uiteindelijk telde de huisartspraktijk 5.000 ingeschrevenen.
Peter werkte veel, hard en met een enorme passie voor zijn naaste, en dan met name voor zijn kwetsbare naaste. In een wereld die steeds meer verhardde, waarin de beschermwaardigheid van het leven onder druk kwam te staan voelde hij het als een roeping om een christelijk geluid te laten horen. Thema's als abortus, euthanasie en palliatieve zorg speelden daarin een grote rol.
In een leven gevuld van werken waren de gezinsvakanties met de vier kinderen waarmee het huwelijk verrijkt werd, en later de weekjes weg met alleen Geke, zo goed als ‘heilig'. Alleen in die weken, even weg van de praktijk, ging de stropdas af en korte broek of het skipak aan. Dan werd er volop genoten op de eerste plaats van zijn gezin, maar ook van de rust en de natuur.
Gezinsmomenten werden bewust ingepland; ontbijten, dat gebeurde samen, ook toen de kinderen op de middelbare school zaten en het tijdstip daarvan steeds vroeger werd. Ook het avondeten werd als het even kon met zijn allen genuttigd en in vrije weekenden kuurde hij zich er al zingend extra op uit om een heerlijke maaltijd te bereiden. Van lekker eten genoot Peter sowieso. Met vrienden een avondje uiteten; dat was een kers op de taart.
Peter had het bijzondere vermogen om ondanks zijn drukke bestaan, altijd ruim de tijd te nemen voor iedereen. Gewoon een luisterend oor, een weloverwogen advies. Bij hem hoefde je je niet anders voor te doen dan je was. De komst van de kleinkinderen, stuk voor stuk allemaal met hun eigen karakter, waren mijlpalen in zijn leven. Hij genoot van ze; niets was te gek. De kleinkinderen zelf trokken ook als magneten naar hem toe, kropen altijd bij hém op schoot.
Rust ervoer hij zelf vooral in de kerk. Sinds het ontstaan van deze gemeente, was dat de christelijke gereformeerde Ichthuskerk. Wat jammer vond hij het dat vanwege het coronavirus de kerkgang zo bemoeilijkt werd. Samen met Geke beluisterde hij de diensten 's zondags via de computer in de praktijk, tussen de telefoontjes van patiënten door.
De coronatest was positief op 15 december 2020; precies een week later startte een intensief behandeltraject op de ic van het ziekenhuis in Zwolle. Werkelijk alles wat medisch mogelijk was werd ingezet. Peter ging het proces kalm tegemoet, de doktoren verbaasden zich over zijn rust. In de zekerheid: het komt goed, of dat nu hier is of in de hemel.