Naastenliefde
Zo’n 45 jaar lang leefde ik in de veronderstelling dat het gebod rondom naastenliefde impliceerde dat ik mijn naaste liever moest hebben dan mezelf. Pas toen een docent mij vroeg hoe ik het ‘als jezelf’ zag, stokte de wagen. Gaandeweg leerde ik dat ik een ander pas echt lief kan hebben als ik eerst mezelf omarm zoals ik ben. De rest heet wegcijferen en dat is nou juist niet de bedoeling van dit gebod. Net nu ik de nieuwe inzichten een beetje onder de knie aan het krijgen ben, lijkt het alsof alles en iedereen mij weer van het tegendeel wil doen overtuigen.
Er is momenteel één daad van naastenliefde met kop en schouder boven alles verheven. Kun of wil je om welke doorslaggevende reden geen gehoor geven aan die daad, dan lijkt uitsluiting een logisch gevolg. Dat is niet alleen lastig, het doet ook zeer. En toch is dat nog niet het ergste. Het vraagstuk heeft een polarisatie-effect. Het drijft de samenleving in twee kampen. Die elkaar willen overtuigen. Van hún gelijk. Want vaccineren doe je voor een ander en tja, christen, naastenliefde, een logisch gevolg. Dominees die ons overtuigen dat vaccineren een geschenk van God is. Maak je een andere keus dan plaats je je buiten dat geschenk. Dat je je dan automatisch ook buiten de mogelijke bijwerkingen plaatst, wordt onderbelicht.
Op 9 november zijn er in totaal 36 nieuwe bijwerkingen in kaart gebracht en verwacht het CBG geen verdere verrassingen meer, zo laat het ANP ons weten. Echter op 11 november verrast het Ema ons weer met een nieuwe bijwerking. Geen enkel vaccin is dus zonder risico, maar het virus doormaken ook niet. Is het een daad van naastenliefde je eigen gezondheid te riskeren voor een ander? Maar kun je in het leven alle risico’s vermijden? Het getuigt van durf als je een keuze maakt, soms tegen de geldende normen binnen je kring. Maar getuigt het ook niet van durf om een keuze te maken dwars tegen de gevestigde orde in? Elk argument kent een tegenargument. Beide kampen zijn ten volle verzekerd van hun eigen mening. Langzaam sijpelt de liefde weg. De boze krijgt waar hij strategisch jarenlang op broedde.
Zondagmorgen luisterde mijn schoonmoeder naar een preek, toen wij op visite kwamen. Haar dienst begon pas om elf uur. Terwijl ik mijn jas uitdeed hoorde ik de dominee vragen: 'Maar wat als we tussen twee goeden of twee minder goeden moeten kiezen? Als de Schrift niet duidelijk antwoord geeft? Als Gods wil niet klaar en duidelijk omschreven is. De Bijbel schrijft namelijk niet over vaccineren. Wel over ziekte, lijden en verdrukking. De wereld zal er niet beter op worden maar erop achteruitgaan.'
Wij op Urk hebben een keuze. Of we laten onze leefwereld achteruitgaan of we kiezen voor de liefde die de Geest ons leert. Teksten uit de Bijbel moet je niet uit zijn verband trekken, om daar een oorlog mee te winnen. Het gebod van naastenliefde staat niet op zichzelf. God vraagt ons eerst Hem lief te hebben met heel je hart, ziel, verstand en kracht. Daar hebben we onze handen meer dan vol aan. Ondertussen moeten we leren van onszelf te houden zoals God ons ziet. Als beide zaken op orde zijn, is naastenliefde een logisch gevolg en geen op zichzelf staande opdracht die we een ander kunnen opleggen.