Mijn naam is Harjan Oost, ik ben 37 jaar oud. Verliefd op en getrouwd met Margo Ras. En de trotse vader van Marieke (6), Bas (3), en Laurie (1).
Ik heb twee deeltijdbanen. Elke maandag ben ik productiemedewerker bij Visscher Seafood. De andere dagen ben ik werkzaam in De Regenboog in Dronten, bij Stichting Coloriet, als zelfstandig werkend kok. De Regenboog is een verpleeghuis waar elke dag voor 150 mensen een warme maaltijd wordt gekookt, en daar mag ik samen met mijn collega’s voor zorgen. Ook bezorgen we gemiddeld iets van negentig Tafeltje-dek-je-maaltijden in Biddinghuizen, Swifterbant en Dronten. Het hebben van twee banen bevalt me prima, want het zorgt voor een leuke afwisseling van de werkweek.
Maandag
Elke maandag gaat de wekker al om vier uur, want om vijf uur start de productie bij Visscher Seafood. Omdat ik veel waarde hecht aan rustig een werkdag beginnen met een kopje koffie, zit ik om half vijf op de fiets naar de vis, om daar met dat kopje koffie en een broodje mijn dag te beginnen. Om vijf voor vijf sta ik omgekleed in de productiehal klaar, om met mijn collega’s verse zalm en andere vissoorten in te pakken voor transport over de hele wereld.
Om 13.00 uur stap ik op de fiets naar huis voor een bordje warme kost, wat dan weer een van de voordelen is als je op Urk werkt. Na een gezellig half uurtje thuis stap ik weer op fiets, zodat ik om 14.00 uur weer in de vis ben om daar nog een paar uurtjes te werken. Het is een rustige maandag en om 16.45 uur wordt de zalmmachine uitgezet. Nog even opruimen en schoonmaken, om zo om 17.45 uur de visdeur achter me dicht te trekken voor deze week en weer op de fiets te stappen om gezellig met de kinderen en mijn vrouw thuis brood te eten. Ik zoek vroeg mijn bed op, want morgen gaat de wekker weer op tijd.
Dinsdag
Om zeven uur stap ik in de auto op weg naar Coloriet De Regenboog in Dronten. Mijn collega heeft de keuken al opgestart en de binnengekomen bestellingen van onze leveranciers opgeruimd. Mijn leidinggevende begint ook om half acht en samen starten we altijd de dag onder het genot van een kopje koffie. We bespreken het menu van deze dag en de overige lopende zaken.
Helaas gaat de dreiging van het coronavirus ons ook niet voorbij en moeten we alle zeilen bijzetten om de kans op besmetting zo klein mogelijk te houden op alle afdelingen. Hierdoor treden er regelmatig nieuwe, weloverwogen protocollen in werking, die ook van invloed zijn op ons als keuken, omdat wij koken voor alle betrokken afdelingen.
We worden gebeld door onze dagbestedingslocatie. Ook hier zijn de coronamaatregelen verder aangescherpt: deze locatie is zelfs tijdelijk gesloten. Het gevolg hiervan is dat de bezoekers, die normaal op deze locatie een warme maaltijd krijgen, nu thuis hun maaltijd bezorgd krijgen.
Om 13.00 uur loopt het eten ten einde en is een groot deel van de keuken weer schoon. Ik loop nog even een rondje door de koelcellen om te kijken of er nog iets besteld moet worden. Om 13.45 uur trek ik de deur achter me dicht om weer in de auto te stappen naar de Bult.
Woensdag
Om zeven uur stap ik weer in de auto naar Dronten. We worden gebeld door onze slager dat hij de proefjes klaar heeft voor de kerstmenu’s van december. We spreken af dat hij om 13.00 uur even langskomt, zodat we als team kunnen proeven en beslissen voor welke soort vlees we gaan voor het kerstmenu.
Op het menu vandaag staat patat met appelmoes met een kroketje; hierdoor heb ik wat tijd om 's ochtends bestellingen te doen en mijn werkmail te checken. Om 13.00 uur hebben we 130 kroketten en twintig kilo patat weggebakken. Dan staat ook de slager in de keuken met verschillende mooie stukjes vlees. Onze keus valt op een mooie gevulde kiprollade, gewikkeld in spek. Om 13.45 uur trek ik weer de deur van De Regenboog achter me dicht.
Donderdag
Precies om zes uur schrik ik wakker van een geluid, dat blijkt te komen van mijn wekker. Om 6.45 uur hoor ik een slaapkamerdeur opengaan en een paar kindervoetjes de trap afsluipen: onze dochter Marieke. Ze wil haar vader nog even een dikke knuffel en poes geven voordat hij weggaat naar zijn werk. Om zeven uur zit ik weer in de auto naar De Regenboog. Deze dag werk ik met een andere collega, die met mij om half acht begint. Hierdoor starten we eerst samen de keuken op en ruimen we de binnengekomen bestellingen op. Om daarna samen een kopje koffie te drinken en het menu te bespreken. Wij merken dat veel oudere mensen weer binnen blijven door de opleving van het coronavirus. Hierdoor komen via de mail nogal wat nieuwe aanmeldingen binnen voor Tafeltje-dek-je. Ook word ik gebeld door een afnemer van Tafeltje-dek-je dat hij eten heeft gekregen dat hij niet besteld had. Meneer heeft het wel opgegeten, maar het was niet zijn keus. Samen met deze meneer het menu voor de rest van de week weer doorgesproken en dit blijkt gelukkig wél te kloppen.
Deze ochtend mag ik om 12.00 uur met een van onze Meals on Wheels-karren naar boven, om daar het eten te serveren bij onze bewoners die daar wonen.
Gisteren hebben we een nieuwe opname gekregen van een meneer, en als ik boven kom om kennis te maken, blijkt dat we elkaar al kennen, omdat hij een tijd geleden ook al bij ons opgenomen is geweest. Hij is blij en dankbaar dat hij weer in De Regenboog is, omdat hij het eten zo lekker vond. Kijk, dat is altijd leuk om te horen. Rond 13.00 uur ben ik weer terug in de keuken, ruim mijn kar leeg en loop weer even door de koelingen en vriezer om te kijken wat er bijgevuld moet worden, en zo nodig, dat ook te doen. Om 13.45 uur zit ik weer in de auto met lichte haast, want om 14.30 uur mag mijn vrouw ook werken en dus moet ik op tijd thuis zijn voor onze kinderen.
Vrijdag
Het belooft een drukke dag te worden: het is de vaste vrije dag van mijn leidinggevende en ik moet dus vandaag de telefoon en de e-mail in de gaten houden. Ook sta ik vandaag in de keuken met een van onze toppers van de keuken-assistenten. Dus ik stap op tijd in de auto.
Elke vrijdag staat er vis op het menu en komt onze DKW (Droge Kruideniers Waren) binnen. Mijn collega begint met het opruimen van de DKW-spullen, en ik zet de soepen vast op. Tijdens het opruimen van onze bestelling kom ik erachter dat de groenteman tien kilo te weinig bietjes heeft geleverd. Snel bel ik hem om te vragen hoe dit kan, en vooral hoe we het gaan oplossen. Helaas kan hij niet op tijd tien kilo bietjes leveren, dus ik moet even snel schakelen. Ik besluit dat we vandaag geen bietjes gaan eten, maar worteltjes, want deze kan de groenteboer wel op tijd voor me krijgen. Dus breng ik ook snel de afdelingen en het restaurant op de hoogte dat de bietjes van het menu af zijn, en dat we nu worteltjes gaan eten.
De rest van de ochtend verloopt gelukkig soepeltjes. Tijdens het schoonmaken van de keuken komt er nog een verzorgende langs voor een maaltijd. Want een van onze aanleunbewoners is eindelijk weer thuis gekomen na een lange opname in het ziekenhuis. We zijn blij dat ze weer thuis is, en ik maak voor deze dame een lekkere maaltijd klaar.
Om één uur duik ik snel het kantoor in om de mails weg te werken, om zo ook deze dag met een goed en voldaan gevoel af te sluiten. Om 13.45 uur zit ik weer in de auto naar de Bult.
Zaterdag
Het is deze week ook mijn werkweekend, en dus gaat deze zaterdag ook om zes uur de wekker, zodat ik om zeven uur in de auto zit naar Dronten. Mijn collega is er al, hij heeft de keuken opgestart en de koffie voor me klaargezet! We bespreken samen het menu, en wie welke kant van de keuken pakt. Op zaterdag komt er altijd voor twee dagen aan bestellingen binnen, en samen ruimen we alles op en scheiden de zaterdag en de zondag van elkaar. Werken in de weekenden is altijd rustiger omdat we dan voor minder mensen koken, want dan zijn onze dagbestedingen dicht. Deze dag verloopt zonder incidenten, en ik kan op mijn gemak een start maken met de nieuwe DKW-bestellingen voor volgende week. Ik loop een rondje door de magazijnen en ik overleg met mijn collega’s om te vragen wat er besteld moet worden. Om 13.30 uur zit ik in de auto naar Urk om daar te genieten van de rest van de zaterdag.
Zondag
Soms heb je van die dingen in je leven, waaraan je nooit kan wennen. En dat heb ik vooral met werken op de zondag. Maar ook op deze dag moet er gewoon gekookt worden voor onze mensen in De Regenboog. Vandaag hebben we appeltjes op het menu staan, en dit gerecht wordt erg gewaardeerd door de mensen. Gelukkig weten we dit en hebben we zaterdag extra appeltjes in de week gezet. Op de zondag hebben we vaak familieleden van bewoners die mee-eten in ons restaurant, zo ook deze zondag. Ondanks de extra gasten hebben we gelukkig niemand hoeven teleurstellen en heeft iedereen om 13.00 uur een bordje warm eten gehad. Ik gooi dan mijn bestellingen de deur uit en samen met mijn collega's sluit ik deze werkweek af die goed verlopen is. Om 13.45 uur loop ik weer richting de auto.
Als ik dan zo door Dronten rijd, blijf ik me keer op keer verbazen hoe anders de zondag hier beleefd wordt. Winkels die open zijn, treinen die blijven rijden en hoe druk het hier is; het voelt als een dag net als de andere dagen van de week. Want wij vinden die zondagsrust maar gewoon, maar we moeten als dorp er maar goed op passen en die rust bewaren. Want het is een kostbaar iets, en dat besef je pas als je het niet meer hebt. En als ik dan Urk binnen kom, dan rijd ik zo de rust van de zondag in, en dan ben ik weer thuis.
