Rieka de Boer-Koffeman
Geboren: 12 september 1938
Overleden: 17 april 2021
Femmie de Boer
Geboren: 25 februari 1962
Overleden: 23 januari 2021
Rieka was de oudste dochter van Albert en Fim Koffeman: een gezin met tien kinderen. Ze keek altijd met veel plezier terug op de gezellige, sociale buurt in het Oude Dorp, waar mensen erg op elkaar betrokken waren.
In de Torenstraat leerde ze Piet de Boer kennen. In 1959 trouwden ze en kwamen ze te wonen in een mooie, nieuwe woning aan de Oslolaan. Piet werkte in de oliehandel van zijn vader Klaas. Hij voer op een olieboot, maar toen zijn vader plotseling overleed, kreeg hij samen met zijn broer Henk de leiding over het bedrijf. Een drukke en verantwoordelijke baan.
In het gezin van Piet en Rieka werden vier meiden geboren: Janske, Femmie, Anita en Lilian. Het bracht vreugde, maar zeker ook zorg. Janske had te kampen met ernstige beperkingen aan haar spieren. Femmie had het Syndroom van Down. Het betekende voor Rieka een stevige zorgtaak, naast het normale werk in het gezin. Naast die zorg was er ook bezorgdheid. Dat was ook het gevolg van de enorme schok die ze in 1972 te verwerken kreeg: haar moeder kwam toen om het leven bij een verkeersongeval. Rieka kreeg deels de zorg over de vier nog thuiswonende kinderen.
In de vakanties trok het gezin soms naar Oostenrijk en veel vaker naar de Belgische kust. Daarnaast hadden ze in Sneek een eigen boot liggen, waarmee vaak door Friesland gevaren werd. In haar vrije tijd was Rieka vooral creatief bezig. Ze volgde een cursus Hindelooper schilderen, ze naaide Urker goed, deed aan bloemschikken en schrijven en ze was goed in het maken van poppenkleertjes. Daarnaast kon ze erg lekker koken. Rieka hield van gezelligheid, ze had graag veel mensen om zich heen. Op zondag uit de kerk bijvoorbeeld of tijdens een spelletje Rummikub. En bij dit alles was ze enorm gul. 'Ze gaf zichzelf nog weg', wisten de kinderen en kleinkinderen. Haar rotsvaste geloof en vertrouwen maakten indruk op hen.
Femmie nam binnen de familie een bijzondere plaats in. Net als Janske, bleef ze lang thuiswonen aan de Oslolaan. Maar in 1988 verhuisde ze naar Het Hop. Ze gaf zelf aan dat ze heel graag op zichzelf wilde wonen en beschouwde vanaf dat moment Het Hop als thuis. In de weekenden was ze nog aan de Oslolaan, maar de logeerpartijen moesten niet te lang duren, want dan kreeg ze heimwee. Bijvoorbeeld naar medebewoner Lummie Kramer, met wie ze een sterke band had. Overdag was ze op de Peppelstek, waar ze diverse werkzaamheden had. In haar vrije tijd kwam ze haast uren tekort om zich te kunnen wijden aan haar vele liefhebberijen. Femmie was verzot op Koningin Beatrix en later ook op Mark Rutte, die ze tijdens zijn bezoek aan Urk ontmoette. Regelmatig bezocht ze concerten van muzikale helden als BZN, De Toppers en Nick & Simon. Daarnaast miste ze geen aflevering van GTST en was ze lid van de Balansruiters, Het Scheepke en Keep Fit. Thuis knipte ze allerlei artikelen uit van mensen die ze bewonderde en die bewaarde ze in plakboeken. Als haar lievelingspsalm 'U alleen, U loven wij' klonk, dan straalde ze van oor tot oor.
In 2018 overleed Piet, op zijn verjaardag. Rieka had toen al te maken met toenemende lichamelijke klachten. Vooral de reuma beperkte haar steeds meer. Later bleek dat Femmie verschijnselen van beginnende dementie had. Tegen een mogelijke verhuizing zagen haar geliefden enorm op.
Voor Rieka was een verhuizing naar de Talma nodig. Toen corona begin 2020 zijn intrede deed, ging zowel het verzorgingshuis als Het Hop op slot. Het waren zware tijden, waarin het contact met geliefden veertien weken lang moest verlopen via de telefoon. Tijdens de tweede fase van de coronapandemie raakte Femmie besmet. Eerst lag ze in Het Hop een week op bed, daarna bleek ziekenhuisopname noodzakelijk. In Sneek leek het eerst de goede kant op te gaan, maar toen haar situatie verslechterde, was er al snel geen contact meer mogelijk. Haar overlijden was, zeker voor Rieka, een zware slag, die in deze periode diverse operaties onderging. De dinsdag na Pasen bleek ook zij corona te hebben. Twee dagen later werd ze al overgebracht naar het ziekenhuis. Na tien dagen overleed ze daar. Tot op het laatst was ze aanspreekbaar geweest en het zijn dierbare herinneringen dat ze samen met kleindochter Alice vlak voor haar sterven mocht zingen over haar vaste vertrouwen dat ze naar het Vaderhuis ging.