Over ‘De Alchemist’ van Paolo Coelho
Bijdrage van Albert Visser
Afgelopen weekend las ik op het blog van een goede vriend een korte post met de titel ‘4000 weken'. Dit is het aantal weken dat een mens gemiddeld leeft. Ik schrok van dit getal. Sowieso omdat ik me realiseerde dat ik het meeste brood dan al op heb. Ik ben 38, dus net over de helft. 2005 weken. Ik ben blij dat ik dit vijf weken geleden nog niet wist, dan had ik het misschien moeten vieren. Opeens zie je jezelf op de bank, zittend op je schouders, laptop ergens op m'n middenrif, wachtend op de volgende dag. Deze realisatie is er niet één van trots. 'Het graf gaapt, de tijd zoemt, nergens is er redding' schreef Reve in De Avonden. Het mag dan niet vreemd zijn dat ik die nacht niet kon slapen. In de post stond de uitdrukking Memento Mori. Dit Latijnse gezegde bleef door mijn hoofd spoken. Ik heb me laten aanpraten dat dit zoiets betekent als gedenk te sterven. Memento Mori gaat over de keuzes die je maakt met het besef van vergankelijkheid. Me dunkt dat deze wetenschap je opeens andere keuzes laat maken.
Zwetend van de existentiële crisis-angst dacht ik aan het boek ‘De Alchemist' van Paolo Coelho. Een boek dat ik las als negentienjarige. Het is het verhaal van een Spaanse herdersjongen die steeds droomt over een mysterieuze schat in Egypte. Hij besluit op reis te gaan, op zoek naar deze schat. De schat is de lotsbestemming van de jongen. Tijdens zijn reis ontmoet hij mensen die hem levenslessen geven. De reis, de mensen, de lessen, dat is de vervulling van zijn queeste. Dit allemaal gevonden door een keuze te maken. Zijn hart te volgen. Uiteindelijk ontmoet de jongen een alchemist die hem via de zon, de wind en de woestijn de taal van de wereld leert spreken. De taal van de wereld doet hem realiseren dat 'waar je hart is, ook je schat is'. Je persoonlijke legacy, je nalatenschap. Grootsheid zit in het doen. Het vinden van liefde, vervulling, groei en het besef dat als je zeven keer valt, je acht keer moet opstaan.
Het maakt niet uit welke keuzes je maakt, zolang je maar kiest. Vaak is de angst om te moeten kiezen groter dan de keuze zelf. Destijds deed dit boek mij besluiten om ontslag te nemen en mijn leven een heel andere richting te geven. Misschien moest ik het verhaal nog maar eens lezen, wie weet wat de alchemist nog meer in petto heeft. Memento Mori.