De grootsten

Iedereen die wel eens een kasteel heeft gezien of bezocht, heeft waarschijnlijk gedacht: dat wil ik ook. Je ziet de romantiek, het knusse en de sfeer van toen, maar dan loop je er hooguit één dag. Ondertussen zijn wij experts aan het worden; we weten natuurlijk nog niet alles, maar leren wel elke dag bij. 

Moestuin

Gabriëlle doet heel veel ervaring op met de moestuin. Ze is er wel inmiddels achter dat de beoogde grootte van de tuin zoals ze die wilde, gelijk is aan een akker van een keuterboer. Alle handgereedschap kan in de schuur blijven en het grootmaterieel als trekkers, ploegen en frezen kan gestart of uit het vet gehaald, dit tot grote vreugde van de kinderen die het geweldig vinden om met de trekker mee te rijden. Dat dit veilig kan is weer te danken aan de bezoeken van mijn maat Harm (Rock). Tijdens zijn laatste bezoek heeft hij een tweezitsbankje op het spatbord van de trekker gemaakt, met een uitvalbeveiliging, dus kunnen ze mee.

Ondertussen zijn Gabriëlle en Harm op zoek geweest naar bruikbare mest en hebben die ook gevonden. Harm wist met zekerheid te vertellen dat dit wel het beste van de hele streek was. 'Vader, dit is zo oud', en vervolgens krijg ik een beschrijving van alles wat er door zijn handen gegaan is tijdens het vermalen hiervan. Eenieder die onze kinderen kent, weet dat ze allemaal praten met hun handen. Dit om woorden of dingen uit te beelden.

Handgebaren

Vroeger keek Jacob - toen een jaar of 7/8 - naar alle sport op televisie. Hij had een tijdje zitten kijken en kwam naar Gré - die in de keuken stond - om opgewonden te vertellen dat er een ongeluk gebeurd was. Om zijn verhaal duidelijk te maken waar het om ging, vertelt hij - met zijn handen uitbeeldend - dat het mannen waren die heel hard renden, tegen een deurtje duwden en dan in een bootje sprongen. Als ik thuis kom vertelt Gré dit met tranen van het lachen in haar ogen. 'Weet je wat hij bedoelde?' vraag ik. 'Nee' zegt ze. 'Bobsleeën' zeg ik tegen haar. Ik had op de radio die dag gehoord dat er een ongeluk was gebeurd met de bobsleeërs van een of ander land op de Olympische Spelen. Met handen praten doet Harm ook: met zijn handen vertelt hij over de kevers, wormen en maden en hoe goed dit is voor de tuin. Echt een kleinkind van zijn opa. 

Eekhoorntjesbrood

Met de inleiding probeer ik eigenlijk te vertellen dat het veel meer is dan een dagje rondlopen door een kasteel. Met andere woorden: het is heel veel werk. En niet dat we dat onderschat hebben, maar omdat je er niet in bent opgegroeid zal het nog wel een tijdje duren voor alles op de rit is en we de juiste tijd weten wanneer alles gedaan moet worden. Zoals het plukken van de cèpes (eekhoorntjesbrood). We hadden op de plaatselijke markt gezien dat deze wel veertig tot vijftig euro opbrachten. Toen we een van de eerste keren gingen kijken op het landgoed, vertelde Amanda dat zoeken van cèpes heel populair is en dat er regelmatig mensen kwamen om ze - en dan zeg ik het netjes - mee te nemen zonder toestemming. En ze vertelde dat ze daar de grote herdershond voor had. Ik kan uit ervaring zeggen dat deze niet lief was, zelfs dat hij niet te vertrouwen was bij de kinderen en dus weg moest.

Volgens zeggen wemelde het van de cèpes op het landgoed en gingen we vol goede moed aan het zoeken. Vol trots werden ze 's avonds op tafel gezet en Gabriëlle zegt: 'Ier zou Cees van de Boet een moord vor doen'. 'Vader' zegt ze, 'dit wazzen de grootsten'. Het ziet er prachtig uit, maar ik ben altijd wat wantrouwig als er geen barcode opstaat en ik inspecteer de paddenstoel grondig, heel grondig voor ik hem wil laten verdwijnen naar een plaats waar nooit iemand komt. Ik kijk, ik kijk nog eens en vraag Gab: 'Is het normaal dat het vlees dat er mee geserveerd wordt in de paddenstoel nog in leven is?' Later hebben kennissen uit de buurt verteld welke we moeten zoeken: de kleinste zijn het lekkerst en moet je gelijk dezelfde dag opeten. En als je ze bewaren wilt moeten ze gedroogd of ingevroren worden.

Tegenslag

Op het moment dat ik dit schrijf zit het goed tegen. De corona is zwaarder en groter dan vooraf ingeschat, niet alleen door mij maar ook door wetenschappers. Heel veel mensen waar we een bericht van krijgen delen deze zorg ook en durven niet te reizen en dus te boeken. Van de uitzendingen die geweest zijn in de serie URK! hadden we meer verwacht. Ons account op Booking.com is geblokkeerd in verband met een fraude-onderzoek daar. Henny, over wie ik de vorige keer schreef, had dit ook, maar door inmenging van de televisie zijn die gedeblokkeerd. Bij ons blijft het: 'u wordt teruggebeld'. Door de behandeling van Gré, die sowieso tot mei 2022 duurt, kan ik niet zo vaak naar Frankrijk als ik zou willen en ligt er veel stil. Door de inzet van allen die dit avontuur met ons zijn aangegaan gaat het zeker lukken en blijven we moed houden op een mooie toekomst.

Dit is de laatste aflevering van 2021 en we willen jullie allen graag goeie karsdagen en vuul eil en zegen toewensen. En voor onze Franse vrienden voor wie ik dit vertaal: joyeux Noël et prospérité pour la nouvelle annee.

...