Dochter van

Het was lastig eraan te wennen, die titel. Gebeurde er een ongelukje, blikte men mijn kant op en werd er kordate hulpverlening verwacht. Want ja, dat is toch de dochter van de dokter? Gaandeweg kwam de gewenning en bleek soms het gemak. Ging opeens ergens toch een raampje open. Ik draag de titel inmiddels met trots. 

Onlangs kwam ik opeens naast een ‘lotgenoot' te zitten. Tientallen jaren jonger, en duidelijk nog in de wenfase, antwoordde ze met een lachje: ‘ik ben de dochter van…'. Ze bewaarde de hoes van zijn ambtsketen voor hem, paste op zijn mobiel. Haar aanwezigheid vervulde hém zichtbaar met trots. MvV.