Oorlogsdreiging
Ze is bang. En boos. Bang voor de oorlog in Oekraïne die misschien uitgroeit tot een derde wereldoorlog, de dreiging van kernwapens, het onbekende. Haar boosheid is gericht op Poetin. Die volgens haar de hoofdschuldige is. Ik kan haar gedachtegang plaatsen. Dag aan dag zit zij gekluisterd aan het beeld. En dat beeld geeft Poetin zowat overal de schuld van. Al jaren.
Ik hou me doorgaans niet bezig met buitenlandse politiek. Ik vind de Nederlandse al complex genoeg. Ook geschiedenis was nooit mijn lievelingsvak. Maar terwijl Poetin alle schuld in de schoenen geschoven wordt, roert mijn onderbuik zich. Onrechtvaardigheid raakt bij mij vanbinnen onbewust een snaar. Ik hou niet van volgen of napraten en dus verdiep ik me in deze gespannen situatie. Toen de muur van Berlijn viel, in 1989, betekende dat het einde van de Koude Oorlog. Amerika en Rusland gingen met elkaar in gesprek. Amerika doet ‘mondelinge’ toezeggingen bij monde van James Baker dat de NAVO noch Europa expansiedrift hebben richting het oosten. Echter al vlot gaat Europa over tot het incorporeren van landen die voorheen tot het Oostblok behoorden. Dat zorgt voor spanningen. En dat begrijp ik. Ik zou me ook zwaar beduveld voelen om de verbroken belofte en een hebberig Europa. De spanningen lopen verder op tot in 2014 een bom barst in Oekraïne. Een land met een enorme voorraad aan grondstoffen, graanschuren, industrieën en liggend aan de Zwarte Zee. Amerika, Europa en Rusland hebben allemaal hun oog laten vallen op dit land. Elk om hun eigen geopolitieke redenen. Hoezo laat een wereldmacht zijn oog vallen op een onafhankelijk land? De behoefte aan macht groeit met de jaren tot een onhoudbare situatie. Met als gevolg oorlog. Zijn vrouwen trouwens wel eens een oorlog begonnen, vraag ik me zo af, en waarom denkt een man dat oorlog hét antwoord is? Oorlog is geen antwoord. Het zorg voor vele onschuldige slachtoffers. Wat me opvalt, is dat de media de volledige schuld toeschrijft aan Poetin. Ja, hij is het land binnen gevallen. Maar is het Westen helemaal schoon te praten? Dat begrip ontbeert bij de traditionele media die overigens laat voorkomen dat Oekraïne momenteel het enige probleem in de wereld is. Want terwijl deze media over elkaar heen buitelt over het foute Rusland, zijn mondkapjes ineens van het toneel verdwenen, krijgen mensen de vrijheid zich volledig te buiten gaan aan carnavalsvieringen en lijkt corona niet meer te bestaan. Lijkt! Want terwijl de bange burgers corona even vergeten en hun angst zich richt op een mogelijk kernoorlog, dendert de QRcodetrein op de achtergrond gestaag door. Voor het beeld is die code in een gereedschapskist gestopt. Niet om hem te vergeten, maar om er een uitgebreid gereedschap van te maken in de vorm van een Europese digitale identiteitscode. Wederom begint mijn onderbuik zich te roeren.
Ik probeer haar gerust te stellen. Aan de hand van de bijbel. Oorlogen, geruchten van oorlogen. In Mattheus 24 vertelt Jezus ons: “Ik waarschuw juist, zodat jullie niet bang hoeven te worden. Want deze dingen moeten nu eenmaal gebeuren”. De boze, het kwaad moet zijn volle omvang krijgen. Dan grijpt God in. Weet wat er in de Bijbel staat. Laat het boze geen grip op jou krijgen. Zorg ervoor dat je geestelijke paspoort getekend is en vertrouw op God. Dan maakt God ruimte om te bidden voor álle wereldleiders: “Vader, vergeef het hun, want zij volgen (vrijwel) allemaal de boze en weten niet wat ze doen”.