Verscheurde klederen
'Toen verscheurde de hogepriester zijn klederen, zeggende: Hij heeft God gelasterd; wat hebben wij nog getuigen van node? Zie, nu hebt gij Zijn godslastering gehoord.'
Mattheüs 26 : 65
Na Zijn gevangenname werd Jezus verhoord door Annas en later door Kajafas. Wat het sanhedrin betreft stond de afloop van het proces vast. Maar er is meer. In de lijdenstijd moeten we niet alleen overdenken wat mensen gedaan hebben, maar dienen we ook te overdenken wat God heeft gedaan. Het stond van eeuwigheid vast dat Jezus ter dood veroordeeld zou worden.
Het sanhedrin zocht valse getuigenis tegen Jezus en vond die niet. Alle pogingen daartoe liepen op niets uit. Daarop werd Jezus door Kajafas onder ede gesteld. Onder ede verklaarde Jezus dat Hij de Christus, de Zone Gods is. Deze woorden werden opgevat als een godslastering. Want toen deze woorden waren uitgesproken, verscheurde de hogepriester zijn klederen. Dit hield in dat hij een scheur maakte in zijn bovenkleed bij zijn hals. De rechters waren gewoon dit te doen als zij een godslastering hoorden. Ook Kajafas deed dit. Het scheuren was een teken van droefheid, ontzetting en ontroering vanwege een erge zonde. Kajafas deed alsof hij diep geschokt was, maar hij was juist blij dat hij deze woorden had gehoord. Nu kon Jezus des doods schuldig verklaard worden vanwege godslastering. Kajafas sprak niet uit dat hij zelf de dood had verdiend omdat Hij Christus miskend had. Kajafas riep niet op om Jezus als de Christus te erkennen. Hij riep ook niet op tot voorzichtigheid of nadere overweging.
Ieder mens verwerpt van nature het onderwijs dat Christus geeft. Net als het sanhedrin wil ieder mens zichzelf handhaven. De gevallen mens is een hater van God en een hater van de naaste. Kent u echte droefheid over de zonde van anderen en kent u ook echte droefheid over de zonde die uzelf hebt bedreven? Is uw hart gescheurd? Hebt u uzelf leren kennen als een overtreder van al de geboden van God? Bent u een des doodsschuldige in de beleving of alleen in de beschouwing? Voor des doodsschuldigen in de beleving is er verwondering over de vergeving die er is door het werk van Christus. Christus wilde van eeuwigheid plaatsvervangend ter dood veroordeeld worden. Hij wist dat het des doods schuldig over Hem zou worden uitgesproken. In de tijd is dat ook gebeurd opdat er leven zou zijn voor des doods schuldigen.
Kent u geen schuldbeleving? Dan hebt u geen behoefte aan de schuld betalende Borg. Smeek om het ontdekkende, schuldig stellende werk van de Heilige Geest, Die in al de waarheid leidt. Op het gebed werkt de Heere wonderen tot eer van Zijn Naam. De Heere opent blinde zielsogen.
Beleeft u schuld, verlorenheid en doemwaardigheid? U kunt uw hemelhoge schuld niet betalen, hoe u zich ook inspant, hoeveel tranen u ook vergiet. Op Gods tijd opent de Heere de ogen voor Zijn Zoon, voor de lijdende Borg, voor het Lam Gods, Dat de zonde der wereld wegneemt. Christus is nu gezeten aan de rechterhand des Vaders. Naar Gods welbehagen maakt Hij door Woord en Geest doden levend. Hij werkt het wonder van de wedergeboorte waaruit de waarachtige bekering en het ware geloof voortspruiten.
Christus zal wederkomen op de wolken des hemels om te oordelen de levenden en de doden. Hoort u Zijn naderende voetstappen in wat er gebeurt op deze wereld? Ziet u de tekenen der tijden in het coronavirus en in de oorlog die woedt in de Oekraïne? Elke dag is een dag dichter bij de wederkomst. Waar zult u zijn in de eeuwigheid?
Ds. A. van Heteren