Vrijheid
Eergisteren zat ik achter het scherm met tranen in m’n ogen te kijken naar een groep Oekraïners in oorlogsgebied. Ze stonden daar tussen de puinhopen hun volkslied te zingen. Voor zulke momenten is een volkslied gemaakt. Zo is ook ons volkslied ontstaan. Midden in de strijd. ‘Oorlof mijn arme schapen die zijt in groten nood’. En ‘Mijn schild ende betrouwen zijt Gij, o God mijn Heer’. In nood klinkt een volkslied veel wezenlijker dan op een zonovergoten feestdag. In het laatste geval is het niet veel meer dan folklore. Alleen tijdens de dodenherdenking, dan past het weer. Denkend aan hen die hun leven gegeven hebben voor de vrijheid. Een volkslied heeft te maken met vrijheid en recht. Zaken waarvoor altijd een hoge prijs betaald moet worden.
De verschrikkelijke beelden die wij nu te zien krijgen uit Oekraïne zijn ook een pijnlijk geneesmiddel voor ons. We zien nu wat het echt betekent als de vrijheid wordt vermoord. Als het recht niet meer bestaat. Als de leugen regeert. We waren hier al een tijdje bezig met een wonderlijke schijnoorlog. Sommige mensen vonden zelfs dat we door al die coronamaatregelen de nazikampen al dicht waren genaderd. Er waren zelfs vermetelen die al een gele ster droegen. Geheel vrijwillig overigens. Nu we het bruut, moorddadige geweld, vanuit onze comfortabele positie, met eigen ogen kunnen gadeslaan, weten we weer even dat we hier in vrede leven. Dat we in een rechtstaat leven. Dat er een vrije pers is, die kritisch mag berichten over besluiten van de regering. Dat ook politieke partijen zich kritisch mogen opstellen tegenover de regering. Dat je hier bijvoorbeeld ongestraft mag zeggen dat je pal achter Poetin staat. Die mensen vergeten dan wel even dat ze voor z’n daad van verzet in Rusland gelijk minstens voor tien jaar in een werkkamp belanden. Wonderlijke verblinding. Het help ons wel om een keuze te maken bij de aanstaande verkiezingen. Ik weet nog niet welke partij ik ga kiezen, maar ik weet al wel heel zeker welke partijen niet. Partijen die in naam van de vrijheid de vrijheid om zeep helpen, partijen die achter massamoord staan. Ze verdienen geen enkele stem.
We hebben nog wat geleerd. We zien in Oekraïne een leider die zijn schapen niet in de steek laat. President Zelenski. Amerika bood al aan om hem op te halen. Zijn antwoord was helder: ‘Ik hoef geen lift, stuur munitie.' En die toespraken die hij houdt. Dat is al heel lang niet meer zo gehoord. Hier even geen robot maar een mens. Een mens die meevoelt met zijn mensen. Wat een contrast met die president van Afghanistan. Die was al verdwenen voordat de Taliban het land binnentrok. Jammer wel dat president Zelenski niet publiekelijk ook om Gods hulp roept. Gelukkig werden die geluiden wel in Den Haag gehoord. Er werd een gebed uitgesproken voor Oekraïne en Psalm 91 werd geciteerd. ‘Wie in de schuilplaats des Allerhoogste is gezeten, zal overnachten in de schaduw van de Almachtige'. Bid voor Oekraïne en bid voor ons eigen land. Vrijheid is niet (meer) vanzelfsprekend.
.