Urkers richting Oekraïne voor hulpverlening
Diverse plaatsgenoten zetten zich in voor hulp aan de naaste in Oekraïne. Niet alleen óp Urk, maar inmiddels zijn verschillende Urkers ook actief vlakbij het oorlogsgebied. Thuisblijvers kunnen helpen door te doneren; of zaterdag een bezoekje te brengen aan de markt. Daar is van half tien tot twaalf uur een verkoop van loten voor de voorjaarsmarkt van De Poort. De opbrengst ervan is volledig voor Oekraïne.
Johannes Weerstand van Stichting Hulp aan de Naaste is woensdag vertrokken naar Oost-Polen, Lublin; een stad op een uur van de grens van Oekraïne. Met een kotterbus die beschikbaar is gesteld, kwamen ze daar gisteravond (woensdag) aan met boodschappen en medicijnen. De stichting steunt al jaren projecten in Oost-Europa. ,,Sinds de oorlog hebben wij veel contact met de mensen daar. Er is gericht om hulp gevraagd, onder andere vanuit een rehabilitatiecentrum voor gevangenen. Daar zijn nu veertig á vijftig vluchtelingen ondergebracht. Er zijn eerste levensbehoeften nodig: eten en dekens. We hebben eerst financiële middelen aangeboden, nu zijn we er met medische middelen, want het is daar lastig om aan te komen. Wij hebben de laatste maand gelukkig veel giften ontvangen van bedrijven en ook van lagere scholen. Het is hartverwarmend.''
Met twee negenpersoonsbussen zijn Jan Bakker, Willem Bakker en vader en zoon Paulus en Meindert de Boer zaterdag 12 maart vertrokken richting Oekraïne. Ze zetten zich in om vluchtelingen op te halen uit Oekraïne. Intussen zijn ze weer thuis en zijn ze afgelost door plaatsgenoten Andries de Vries, Jaap Hakvoort, Jan Ras en Jan Jongman. Vanuit de vriendengroep ontstond het idee om zich in te zetten voor de Joodse vluchtelingen in het land dat sinds enkele weken in oorlog is met Rusland. Met twee chauffeurs per bus rijden ze vanuit Moldavië naar een opvanglocatie in een Oekraïense stad en weer terug; een reis van in totaal een dikke vier uur. Van die tijd rijden ze in totaal zo'n tweeënhalfuur door Oekraïne. Wat krijgen de Urkers mee van de oorlog? Ze vertellen: ,,Je betreedt een oorlogsgebied, en wat we zien is schrijnend. Je ziet gezinnen gescheiden worden: de vaders mogen niet mee. Het maakt indruk op je. Je voelt je gedragen door het gebed van de mensen; onveilig voel je je niet. Er komt wel emotie bij kijken.'' Tijdens de ritten komen ze - voor zover dat lukt - in gesprek met de burgers, die heftige verhalen delen. De vluchtelingen wacht nog een reis. In Moldavië worden de papieren op orde gemaakt voor het vertrek naar Israël. In eerste instantie doen de Urkers dit twee maanden, maar als het rustig blijft trekken ze zich terug. Geld blijft nodig; onder andere voor de brandstof. ,,We hebben gelukkig al mooie giften gehad, maar we weten ook dat er meer nodig is. We weten dat velen al ruimhartig geven aan allerlei stichtingen. Toch willen we het genoemd hebben.'' Donaties zijn welkom op NL85RABO0337225621, t.n.v. D. de Boer-Bakker, o.v.v. SAVEI UKRAINE.