burgemeesterscolumn
U heeft uw stem laten horen. De stemmen zijn geteld. De zetels zijn verdeeld. We applaudisseerden tijdens de spannende verkiezingsavond voor de winnaars. We leefden mee met partijen die verlies moesten incasseren. Ons luidste applaus lieten we terecht klinken voor de mensen die zich in de afgelopen vier jaar met hart en ziel ingezet hebben. Al met al een rustige verkiezingsdag.
Maar terwijl wij met z’n allen naar de stembus mochten, moesten andere mensen vluchten. Zij lieten hun huizen achter, niet wetend of ze hun buren, vrienden en familie ooit weer terugzien. Hun persoonlijke spullen. Hun thuis.
Zij zoeken nu onderdak in vreemde landen. In dorpen en steden waar niemand familietrekken in hun gezichten herkent. Waar niemand vraagt: ‘van wie bin jie er iene?’ Waar ze geen geschiedenis hebben. Ontheemden.
In de komende tijd zullen we een deel van die Oekraïners tegenkomen op ons dorp. Wij mogen hen onderdak bieden. Een veilige plek op een schip in onze haven. Eind deze week verwachten we de eerste vluchtelingen. Zij zullen moe zijn, moeten uitrusten en een begin maken met de verwerking van alles wat ze meemaakten in het oorlogsgeweld en tijdens hun vlucht.
Die rust willen we hen geven. Als het gaat om privacy, als het gaat om rust in de buurt.
Laten we er samen voor zorgen dat zij ervaren dat ze op Urk in goede handen zijn. Wat dat betreft is het hartverwarmend om nu al uw betrokkenheid te bemerken. Urkers die hun hand uitstrekken, die het voornemen hebben hen het gevoel van ‘thuis’ te geven, Urkers die verbinding durven te zoeken.
‘Durf en verbinding’ zijn ook woorden waaraan ik denk als het gaat over de coalitiebesprekingen. Een proces waarin ik als burgemeester geen rol speel, maar waarvan ik hoop dat het niet te lang duurt. Waarvan ik hoop dat partijen elkaar tegemoetkomen en zoeken naar wat verbindt. Daar is durf voor nodig en ik moedig het aan, want vanuit de verbinding kunnen we constructief en daadkrachtig Urk verder brengen.
Het speelt in dezelfde periode: verkiezingen én het herbergen van vluchtelingen. Des te meer beseffen we hoe waardevol het is om in een democratisch land te leven. Wij mochten in vrijheid en vrede onze stem uitbrengen, in een dorp waar onze stemmen eerlijk geteld konden worden. Een dorp waarin u erop mag rekenen dat uw stem doorklinkt vanaf de zetels. Een dorp waarin we kunnen omzien naar elkaar én naar vreemden. Hoe rijk is dat.
Cees van den Bos,
burgemeester