Suzan
Hakvoort-
Koning
Geboren: 16 februari 1957
Overleden: 17 juni 2021
Haar leven bestond uit twee helften. De eerste in de Bollenstreek, de tweede op Urk. Maar altijd bleef ze wie ze was: een vrouw die wilde dienen door de liefde.
Ze was de jongste van de twee dochters van Klaas en Neeltje Koning uit Lisse. Vader werkte als arbeider in de tuinbouw. Kerkelijk was het gezin aangesloten bij de Gereformeerde Gemeente.
Suzan bezocht na de lagere school de huishoudschool en kon op haar zeventiende aan de slag als ziekenverzorgster. Ze kwam in Katwijk aan Zee te wonen, waar ze werkte in het Zeehospitium. Het ging om de hulp aan langdurig zieke mensen, die bijvoorbeeld vanwege een dwarslaesie of dementie zorg nodig hadden. Het was werk dat ze met plezier deed en waarvoor ze zich in de loop der jaren steeds bleef ontwikkelen via het volgen van cursussen.
In haar vrije tijd fietste ze graag, vaak met haar moeder. Het was een grote schok toen ze, terugkerend van een vakantie in Zuid-Frankrijk op het treinstation te horen kreeg dat haar moeder op 62-jarige leeftijd plotseling was overleden.
Ze kwam al eens op Urk, waar ze samen met haar moeder kennissen had. Ze logeerden bij de familie De Vries aan de boulevard. In 1990 bracht ze ook eens een bezoek aan de familie van Willem en Nel Hakvoort op Waaiershoek 43. Een tweede bezoek volgde en toen maakte ze samen met de bijna zeven jaar oudere Lub een wandeling. Ze liepen over de havens, de dijk, langs het watervalletje terug en stopten bij een bankje. Daar draaide Lub er niet langer omheen en vroeg hij of Suzan meer wilde dan vriendschap. Zeven maanden later, op 8 februari 1991, trouwden ze met elkaar.
Ze gingen wonen op Achterland 28, waar in december van dat jaar zoon Willem werd geboren. In 1993 werd het gezin verblijd met een tweede zoon: Klaas. Lub werkte in de visserij. Eerst lange tijd op de UK 234 van Rein Bos, later bij diverse andere rederijen en op een mattenfabriek in Genemuiden. Vanwege een ongeval met zijn hand en een hernia werd hij al relatief jong arbeidsongeschikt verklaard.
Suzan en Lub fietsten graag. Vanaf Urk trokken ze regelmatig het land in om bijvoorbeeld tochten door Gaasterland of Overijssel te maken. Ook waren ze vaak op de Veluwe te vinden. Het waren soms lange tochten, helemaal toen ze in 2014 allebei een elektrische fiets hadden.
Ze was een zachtaardige en meelevende moeder, die graag vertelde over de Bijbel en geschiedenisverhalen. Ze diende door de liefde, met aandacht voor mensen om zich heen. Bij speciale gelegenheden of ziekte stelde ze met zorg een cadeau of fruitmand samen.
Suzan was altijd al een groot liefhebber van de natuur geweest; in haar jeugd had ze gedroomd van een leven op een boerderij en in de jaren die volgden genoot ze van natuurschoon in vooral eigen land. Op Urk werd ze een bekend gezicht in de winkel van Waypoint, waar ze graag speurde naar mooie vondsten en lezenswaardige boeken.
In 2016 kreeg Suzan last van hartfalen en boezemfibrilleren. Het was het begin van een periode van steeds verder afnemende gezondheid. Suzan had last van reuma, artrose en artritis. In 2018 moest ze de fiets inruilen voor een scootmobiel. Met Lub achter haar aan fietsend, maakte ze zo nog steeds mooie tochten door de polder. In 2019 werd ze geopereerd aan een gezwel in de borst en een jaar later, in september 2020 werd ze onderzocht vanwege hevige buikklachten. De uitslag leek in eerste instantie nog mee te vallen, maar ze werd al zieker.
Met kerst liet ze zich ontvallen dat ze ervan uitging dat het haar laatste kerstfeest op aarde zou zijn. In de eerste weken van het nieuwe jaar werd ontdekt dat ze alvleesklierkanker had. Een operatie mocht niet meer baten. Thuis kwam ze op bed te liggen, waar ze ondanks bestrijdingen kon getuigen dat ze erg verblijd was in Christus.
En gelijk het den mensen gezet is, eenmaal te sterven, en daarna het oordeel; Alzo ook Christus eenmaal geofferd zijnde, om veler zonden weg te nemen, zal ten anderen male zonder zonde gezien worden van degenen, die Hem verwachten tot zaligheid.
