Mooi plekkien

Het is flink aanpoten om alles zo goed en zo kwaad als mogelijk op orde te krijgen. Het valt niet mee om alles uit handen te moeten geven, maar eerlijk is eerlijk, het gaat best goed. Gré zit op dit moment midden in de chemo's en dat gaat goed, waarbij wel opgemerkt moet worden dat ze het van de eerste vier zware chemo's best moeilijk heeft gehad, en dan vooral de laatste twee. 

Nu heeft ze zeven van de twaalf lichtere gehad en gaat het beter, maar ze kijkt uit naar het moment om weer naar het chateau te gaan. Dat neemt niet weg dat het dan ook moeilijk wordt, want buiten dat onze twee dochters ook nog op Urk wonen, zijn we blij en verrast dat onze jongste dochter een tweeling verwacht, en daar wil ze ook graag bij zijn.

Niet luisteren? Afbreken

Vorig jaar was er al eens contact geweest met een groengroep die graag eens een weekje wilde komen helpen, en nu was het dan zover. Luid toeterend melden twee auto's zich op ons terrein, en stromen leeg. In totaal elf man die zich voorstellen. Opeens schudt een oude bekende mij de hand. Zonder zijn naam te noemen zegt hij: 'Jie eawen ier un mooi plekkien'. Het is Ludo Romkes, ook werkzaam bij Groengroep De Populier. Vanaf dat moment loopt alles in goede banen. Ludo regelt het zagen, vlechten, afnetten en vuur voor het varken aan 't spit. Het maakt niet uit wat er gedaan moet worden, er wordt nooit tevergeefs een beroep op hem gedaan, is altijd bereid om zijn kundig oordeel te geven; en niet luisteren betekent afbreken. Dat hebben Jacob en Harm geweten. Zij denken even zonder zijn weten een stuk vlechtwerk te maken. Afbreken is het oordeel, het kan opnieuw.

Een grote visvangst

Het is ook het juiste moment dat ze er zijn; er werd al maanden gepraat over een afnetting in het meer, maar steeds was er wel wat. Of teveel regen of teveel water in het meer. Nu was dat uitstel wel welkom, want voor afnetten heb je... inderdaad een net nodig. Na een oproep op Facebook zijn Anja en Bertus Keuter zeer welwillend om ons een zegen uit te lenen. Een behoorlijke cursus van de master himself in de diepste krochten van hun domein aan de haven, en ik kan met een boel informatie en een net rijker naar Frankrijk. Daar aangekomen staan ze al te wachten, en kan het net niet snel genoeg worden uitgeladen. Op advies van Ludo, die de begeleiders van De Populier haarfijn heeft uitgelegd wat er ging gebeuren, wordt het net door het meer getrokken. Hij geeft minutieuze commando's: 'Bovenkant binnenhalen, onderkant binnenhalen', net zolang tot het net zich sluit en er 170 prachtige karpers van 5 tot 23 kilo, vijf zeelten, drie snoeken - waarvan één meer dan een meter - en een groot aantal zonnebaarzen uitgehaald worden. Na fotograferen worden ze losgelaten op het grote meer, waar ze naar grootte kunnen uitgroeien.

Een eigen karakter

Er wordt ook driftig aan de chalet-nature gebouwd. Ondertussen staan er vier, en werkelijk het ene is nog mooier dan het andere. Allen hebben ze een eigen karakter. Stek 4 (Jayce) heeft de uitstraling van een oude scheepswerf. Stek 3 (Zara-Lilly) is zo goed verborgen dat de reeën en wilde zwijnen regelmatig over het dak lopen. Stek 2 (Ryan) is met het oude Franse metselwerk gebouwd, en stek 1 (Jill) krijgt dezelfde uitstraling als de vakwerkhuizen in het oude gedeelte van Limoges, de hoofdstad van de Haute-Vienne, waar het chateau ligt. De uitstalling is zo goed dat de site natuurhuisje.nl een compliment gaf voor de benadering van het streven van natuurhuisje.

Van de koe in de kan

Iedere week wordt er een bezoek gebracht aan een Nederlandse boer voor het inslaan van verse melk. De kinderen vinden het fantastisch om naar Yolanda en Twan te gaan. Zij zijn vijftien jaar terug naar Frankrijk geëmigreerd, en van een veestapel van ruim driehonderd koeien teruggegaan naar 80. Zij mogen zich nu bio-boeren noemen, en dat proef je aan de melk. Als ze daar komen worden de koeien meestal net gemolken, en gaat het rechtstreeks van de koe in de kan; alles zit er nog in. In het begin ging Gabriëlle het eerst pasteuriseren, en werd de melk teruggekoeld in de bron (omdat daar de watertemperatuur altijd acht graden is), maar tegenwoordig maakt ze er naast een heerlijke vanillevla ook lekkere advocaat van. Deze was de eerste keer zo lekker, dat niemand het in een glaasje deed, maar rechtstreeks uit de kom lepelde.

Op het moment dat ik dit schrijf krijgen we bericht dat Yolanda met haar auto van een brug is gestort en op de IC in een ziekenhuis in Limoges ligt. Ze is buiten levensgevaar, maar heeft wel gebroken ribben, nekwervels en nog wat meer ellende. Ik heb de opdracht gekregen om 'effen wat lekkers van Bakkerij Brouwer mie te gieven, un genietmomentjen ofzo'. Ik weet niet welke medicinale krachten Jan erin bakt, maar als het helpt laat ik dat de volgende keer weten. Brouwer is nog altijd goedkoper dan een dokter.