De stilteruimte!!!
Zaterdag mag ik 46 kaarsjes uitblazen. Die heugelijke dag valt middenin de voorbereiding op een pittig tentamen van het vak Oude Testament aan de Theologische Universiteit in Kampen. Ik hoor u denken: is het eigenlijk verstandig om op een dergelijke leeftijd nog aan een studie te beginnen? Ik moet mijn schaarse tijd immers al verdelen tussen twee banen, een vrouw, vier dochters, een kat, een Fussballclub, de pakjesbezorgers aan de deur, bellers, mailers, appers en de drie kriljoen apparaten in huis die op alle mogelijke manieren blijven piepen als ze ergens mee klaar zijn.
Affijn, ik had dus rust nodig om me te verdiepen in de tentamenstof. Dat is niet gewoon één mooi overzichtelijk boek trouwens, maar een omgevallen bak aan hoofdstukken uit tig verschillende boeken, een reader, collegemateriaal van drie verschillende hoogleraren en een dik schrift vol met half leesbare aantekeningen.
Het is dinsdagmiddag als ik me op de CHE in Ede (naast deze krant mijn andere werkgever) terugtrek naar wat in theorie de rustigste plek ter wereld is: de stilteruimte van de bibliotheek. Om me heen zitten studenten van de huidige generatie. Ik heb wel eens gehoord dat mensen van begin twintig veel beter in staat zijn om grote hoeveelheden informatie op te nemen. Ik heb echter geen vergelijkingsmateriaal tussen nu en toen, want van mijn hbo-studie herinner ik me alleen de bierweek, twee stages en de week van het bier.
Aan een tafeltje achter mij wordt een schoolopdracht uitgebreid doorgenomen, terwijl ik me probeer te verdiepen in een taai Engels stuk over de overeenkomsten tussen Genesis en verhalen uit Mesopotamië. Ik zie het door de vingers. Even verderop bespreken twee jongedames het karakter en gedrag van enkele andere jongedames, die uiteindelijk personages uit een Netflixserie blijken te zijn. Drie minuten voordat ik flip vertrekken ze naar elders.
Een geest van middelbare leeftijd mag misschien niet meer de spons van weleer zijn, maar ik heb het idee dat ik nu wel heel goed weet hoe ik dat moet doen, studeren. Een planning maken is belangrijk. En je tijd goed opknippen in stukken van 25 minuten. Ik volg de Deep Work-principes van Cal Newport en de geheugentrucs van Boris Konrad. Mij krijgen ze niet gek. Goed slapen, goed eten, wandelen. En geen bierweek.
Nadat ik snel even wat gegeten heb in het schoolrestaurant, keer ik terug voor de
laatste sessie van de dag: de indeling
van Genesis tot en met Nehemia stampen
én een taai hoofdstuk lezen over de relatie tussen Kronieken en Samuël. Een jongeman die iets verderop zit te werken heeft zojuist een zakje chips gekocht, waarvan elke hap door mijn ziel snijdt. De snack maakt bovendien iets los en dat moet bij gebrek aan een zakdoek vervolgens om de vijf seconden opgehaald worden. Intussen tikt zijn voet ritmisch mee en komt een mug keihard voorbij vliegen.
Jelle Bakker