Dankbaar

De ogen van Nina en Maryna spreken van verdriet en onzekerheid. Twee Oekraïense vrouwen, gevlucht voor de oorlog. Samen met hun kinderen verblijven ze op de Rossini. Allebei zonder man. Mannen die nu dienst doen in het Oekraïense leger. Elke dag is er contact, maar ook die onzekerheid of de telefoon wel opgenomen gaat worden, of de vader van je kinderen nog in leven is. Ondanks het verdriet en die onzekerheid spreken ze hun dankbaarheid uit naar de bevolking van Urk. Dankbaar voor de veilige plek, dankbaar voor alle geboden hulp. Tranen van verdriet maken even plaats voor een glimlach van dankbaarheid. KR