Willem Kramer
Geboren: 23 december 1963
Overleden: 6 juli 2021
Hij was de oudste uit het gezin van Dirk en Co Kramer, met twee broers en twee zussen onder zich. Zijn wieg stond in de Surinamestraat, tijdens zijn kinderjaren verhuisde het gezin naar Schelpenhoek 68. Willem zat toen al op de Koningin Julianaschool, maar was vooral in zijn element als hij lekker buiten kon spelen in de kinderrijke buurt.
De tweede week van 2020 werd Willem ziek. Luchtweginfectie, dacht de huisarts. Diezelfde week werd hij zo benauwd dat hij toch naar het ziekenhuis is gestuurd. Al snel werden er foto's gemaakt. Er was een grote tumor te zien op zijn longen. Naarmate de onderzoeken vorderden, bleek dat er meer tumoren waren en was al snel duidelijk dat er alleen nog palliatieve zorg geboden kon worden. Later werd er ook een tumor in zijn hoofd gevonden. Een operatie volgde en die slaagde.
Willem was tijdens deze onderzoeken en behandelingen moedig en sterk. Als er iemand vroeg 'Heb je pijn?', zei hij: 'Nee, het gaat goed.' Voordat het ziekenhuis vanwege corona op slot zou gaan voor bezoekers, maakte Willem dat hij het ziekenhuis uit kwam. Hij wilde graag bij zijn gezin zijn.
Later kreeg hij bestralingen en chemokuren, ook deze onderging hij zonder klagen. In de zomer van 2020 ging hij nog met zijn gezin naar de camping. Hierna gingen de chemo's door. In november kreeg hij weer een scan en wat hij zelf al aanvoelde, bleek waar: de uitslag was niet goed. Hij regelde daarna zijn begrafenis, samen met zijn vrouw.
Geloof, hoop en liefde. Samen met Agnes heeft hij zes prachtige kinderen mogen ontvangen, Corina, Jannie, Dirk, Martruida, Simon en Trudy. Drie kleinkinderen volgden, Willem, Angelina en Winnie, die zes weken voordat hij stierf nog geboren werd. Dat was iets waar hij zijn laatste tijd enorm naar uitkeek en waar hij zich aan vasthield, ook de bruiloft van zoon Simon was een stip op de horizon. Na die bruiloft op 4 juni was hij op. Wat was hij een trotse vader en bèbe. Samen hebben ze niet alleen pieken, maar ook dalen gekend. En net nu alles weer goed ging, werd Willem ziek. Eindelijk weer een eigen huis, we waren zo dankbaar met alles, eindelijk de kinderen groot, we konden er wat vaker tussenuit, lekker genieten samen.
Hij hield veel van zingen, vooral met oud en nieuw, de laatste keer zong hij nog speciaal voor zijn vrouw Agnes 'Zo trots op jou'. Feestjes zullen niet meer hetzelfde zijn, nu Willem er niet meer is.
Willem heeft altijd hard gewerkt als visserman. Een vissien bakken op de zaterdag, met het hele gezin aan tafel, daar genoot hij het meeste van. Nooit meer een lekker soepien of koevlees koken, nooit meer kriebelen of lekker knuffelen. Het is nooit meer 'Genacht schat' of 'Goeie reis', het bussien zal nooit meer komen.
God had een ander plan en daar moest het gezin in berusten. Nu moeten zijn dierbaren verder zonder man, vader, bèbe, zoon, zwager, vriend en collega.
Genadetijd kregen wij
tijd om na te denken
tijd voor vrede
tijd voor rust
tijd voor liefde
tijd voor geloof
tijd voor vergeving
Ten dage, als ik riep, zo hebt Gij mij verhoord; Gij hebt mij versterkt met kracht in mijn ziel.