We willen gewoon een Lidl!
Het viel me op toen ik onlangs naar een groot tuincentrum in een naburig polderdorp reed. Langs de kant van de weg stond een groot bord, met de volgende smeekbede: ‘Wie wil er wonen in Emmelhage?’ Ik dacht: ‘Tja, da’s een goeie! Wie wil dat nou?’
Maar soms moet je wel. Wanneer je eigen gemeente haar ooit geroofde grond maar mondjesmaat terug kan kopen, dan heb je soms geen keus. Tegen wil en dank wonen er zo duizenden plaatsgenoten onder de golven waar m’n bèbe lang geleden haring viste. Zomaar een tekst op een bord. Het haalt oude wonden open.
Ik kijk in mijn spiegel naar de zomerplanten achterin de auto. Ineens denk je dan: ‘Wat had ik die graag bij Tuinland Urk gekocht!’. Maar we hebben geen Tuinland. Ook geen Action, Scapino, Leen Bakker en C&A. We hebben zelfs geen Chinees of Lidl. Alles wat we met hard werken boven water halen, geven we uit in de polder. Omdat we binnen de grenzen van ons dorp de meeste landelijke formules ontberen. ‘Een Urreker moet toch op de wielen’, krijgt dan ineens een nare bijsmaak. Inderdaad, we moeten wel. Emmeloord heeft 75.000 m2 winkelvloeroppervlak en nog eens tienduizend in de omliggende dorpen. Negen supermarkten, honderd en zeven winkels in het centrum, vijf chinezen en een wokpaleis en het maakt niet om welke toko het gaat, het draait er vooral op Urker euro’s.
Ik ben bij Espel de rotonde rondgegaan en heb de hele zooi teruggebracht. ‘Woar binnen m’n bloemetjes?’, vroeg Jannie toen ik thuiskwam. ‘Bij Albert de Borst’, sneer ik minder vriendelijk dan bedoeld, ‘Ik moet ze allien nog effen opoalen!’
Die avond lees ik een artikel over de grote jongens achter onze Jumbo en de Albert Heijn. Ze hebben de verhuizing van onze Boni met succes tegengehouden en vergallen nu de plannen voor winkeluitbreiding in de Zeeheldenwijk.
Zestienhonderdvijftig woningen worden er de komende tien jaar gebouwd, maar o wee als er een supermarkt bijkomt. Onze arme grootgrutters, ze hebben het zo moeilijk! Ze vergeten dat het mijn kassabon is, die iedere week een beetje hoger uitvalt. Een bakker en een slager kunnen er nog wel bij, zeggen ze. We hebben immers nog geen bakkers en slagers op Urk, of nee, toch wel! Maar goed, dat de kleine middenstander niet zit te wachten op concurrentie kan het grootkapitaal niet schelen. Als zij alles maar hebben en een ander niks.
Ik kan me er enorm over opwinden! Geef ons gewoon een Lidl. En zo niet, dan moet ik desnoods maar naar Emmeloord.
watwietwillem@outlook.com