Willem van den Berg
Geboren op 13 februari 1923
Overleden op 18 mei 2022
Willem was de oudste van de acht kinderen van Klaas en Jannetje van den Berg-Barends. In zijn jeugd werd al duidelijk dat hij een natuurliefhebber was. Vogels hadden zijn bijzondere interesse. Later had hij bij zijn woning steeds een volière. Zijn laatste levensjaren bracht hij door in een verzorgingshuis, maar met uitzicht op een vogelhuisje.
In de Tweede Wereldoorlog had Willem de ‘gevaarlijke leeftijd’. Als onderduiker werkte hij toen bij een tuinder in Sint-Pancras. In die tijd had al verkering met Johanna (Jo) de Rooij. Haar familie was afkomstig van de Zuid-Hollandse eilanden. Omdat vader De Rooij werkzaam was bij de Zuiderzeewerken, woonde het gezin enkele jaren op Urk. Daar ontmoetten Jo en Willem elkaar. Zij trouwden in 1946 en kregen samen vier kinderen; twee dochters en twee zonen.
Na een opleiding raakte Willem werkzaam bij de waterpolitie in Amsterdam en vervolgens bij de gemeentepolitie te Alkmaar. Daarna ging hij verder als wachtmeester bij de rijkspolitie, eerst te Wognum en vervolgens, tot zijn pensionering, in Den Burg op Texel. Daar heeft hij ook de verdere tijd van zijn leven gewoond. Ondanks het feit dat hij in uniform gekleed was, werd hij in vakantietijd regelmatig door Urkers herkend. Zo’n ontmoeting mondde steeds uit in een gesprek dat in Urker dialect werd gevoerd.
Na een ernstige ziekte overleed in 1985 Willems dierbare vrouw, Jo van den Berg - de Rooij. Enkele jaren later hertrouwde hij met Sientje Boon - den Heijer. Na haar heengaan in 2013 bleven zijn kinderen hem trouw hun aandacht en zorg schenken.
Met Urk wist Willem zich steeds nauw verbonden. Regelmatig reisde hij daar heen om zijn familieleden te bezoeken. Eveneens ontving hij, tot het einde van zijn leven, op Texel bezoek van Urker familieleden.
Was één van zijn zusters jarig, dan feliciteerde hij hen via de telefoon. Zijn verjaardagscadeau was vervolgens een psalm of gezang dat hij voor hen speelde op de mondharmonica. Nauwgezet las hij Het Urkerland en het Urker Volksleven. Toen hij in februari de leeftijd van 99 jaar bereikte ontving hij - naar aanleiding van een berichtje in Het Urkerland - vele kaarten vanuit zijn geboorteplaats.
Na zijn laatste verjaardag ging zijn lichamelijke toestand langzaam achteruit en werd duidelijk dat het einde van zijn leven naderde. Zelf had hij al voorbereidingen getroffen voor het afscheid bij zijn begrafenis. In de dienst die - op zijn verzoek - geleid werd door zijn oomzegger dominee Lub Kramer moesten de woorden centraal staan uit 2 Korintiërs 12 : 9a; ‘Mijn genade is u genoeg’.
In zijn lange leven had Willem van den Berg geleerd en beleden dat alleen Gods genade - die in Jezus Christus reddend en heilbrengend is verschenen - genoeg is om getroost te leven en te sterven.
Zijn kinderen, klein- en achterkleinkinderen zijn dankbaar voor alles wat God hen in hun vader en opa heeft geschonken.