Voor de lezer
'Een prachtig gruwelijk verhaal'
door Aaltine Hoekstra
Het overkomt je maar af en toe in je leven dat je per toeval een boek kiest - in mijn geval omdat ik zin had in een dikke pil, en dat het verhaal je helemaal opslokt en in beslag neemt. En ook wanneer je het boek uit hebt, het verhaal nog lange tijd nazindert en de personages nog een geruime tijd in je hoofd blijven zitten. Dit overkwam mij bij het lezen van Het achtste leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili. Een prachtig gruwelijk verhaal. En juist dat paradoxale maakt het voor mij een meesterwerk. Omdat dit ook het meest het echte leven benadert: er is schoonheid, er is verdriet, er is vreugde, er is pijn en er is hoop en er is desillusie.
Het achtste leven (voor Brilka) is een Georgisch familie-epos dat zes generaties omspant tussen 1900 en nu. Er zijn zeven hoofpersonen met wie je kennismaakt en van wie je het leven volgt. Het achtste leven - waar de titel naar verwijst, is slechts een lege pagina: de geschiedenis van Brilka moet nog geschreven worden. En net zoals in het echte leven, heeft men ook de hoop dat de volgende generatie het beter zal doen dan de vorige generatie. De personages in het boek zijn zoals jij en ik, met dromen, idealen en toekomstplannen. Alleen dit is een Georgische familie in de twintigste eeuw en hun leven speelt zich af in de Sovjet Unie en met name in de dramatische jaren van 1924-1953, waarin de tiran Josif Stalin aan het bewind is. Je krijgt geen droge feiten opgelepeld over de geschiedenis van Georgië, maar de zeven verschillende verhalen (personen) laten je ervaren en voelen hoe het leven tijdens het communisme is.
Op heel kundige wijze verweeft de schrijfster Nino Haratischwili de levens van zeven personen ineen. Ondanks dat het een lijvig boek is, ruim 1.300 pagina's, maakt de overzichtelijke vertelwijze het wel behapbaar. Je zou het in delen kunnen lezen, maar vanaf deze plek waarschuw ik je alvast: het kan ook maar zo zijn dat je eraan begint, en dat je niet meer kunt stoppen met lezen.