Schrik

Maandagochtend zes uur. Nietsvermoedend draai ik de deur van de personeelsingang van het slot, toets de code van het alarm in en log me in op het aanwezigheidssysteem. Bij het openen van de deur naar de gang springt automatisch het licht aan, maar gaat mijn lichtje bijna uit. Collega Evert B. is de oorzaak. Tijdens de familiedag van GBU afgelopen vrijdag was het zijn taak de bezoekers de toiletten te wijzen. Vanochtend stond zijn levensgrote, kartonnen evenbeeld, ietwat verdekt opgesteld, mij de schrik van mijn leven te bezorgen. Zijn gulle, bulderende lach als hij dit leest in Tollebeek, zal tot in Urk te horen zijn. KR