Bregtje
Romkes-Oost
Geboren: 1 oktober 1944
Overleden: 27 november 2021
Ze was een vrouw die uiterst zelfstandig en zelfredzaam was. Alles pakte ze aan, nergens zag ze tegenop.
Haar wieg stond in het gezin van Johannes Oost en Grietje van den Berg, waar ze de tweede van zes kinderen was. Haar vader verdiende de kost als timmerman, zelf ging Bregtje al jong aan de slag als gezinshulp. Ze was actief in gezinnen die door omstandigheden extra ondersteuning nodig hadden.
In de Torenstraat leerde ze Lubbertje Romkes kennen, een stoere visserman, die zijn jeugd grotendeels had doorgebracht in Scheveningen, maar op zijn zestiende weer op Urk was komen wonen. Na een korte verkering trouwden ze in 1963. Bregtje was 18 jaar oud. Ze werden de ouders van Ditta in de periode dat ze nog inwoonden bij haar ouders aan de Bornholmlaan. Daarna huurden ze aan de Burgemeester van Suchtelenlaan een woning. Daar werden nog twee kinderen geboren: Johan en Juriaan. Daarna konden ze een nieuwe woning aan de Rotholm kopen, waar het gezin compleet werd met de geboorte van Greetha.
Haar man maakte lange weken als visserman. Met zijn broer had hij de UK 217 en later ook de UK 317. Thuis stond ze er dus alleen voor, maar daarover klaagde ze beslist niet. Bregtje was erg handig. Ze schilderde, deed behangwerk, legde vloerbedekking en sloot lampen aan. De kinderen wisten ook op latere leeftijd dat ze zowel voor klusadvies als voor de benodigde materialen bij hun moeder terecht konden.
Autorijden was een echte hobby van haar. Ze bracht kotterbemanningen weg en pikte familieleden op van Schiphol. Daarnaast was ze graag creatief bezig, bijvoorbeeld voor verkopen van goede doelen. Ze zette zich ook volop in voor de stichting Vrouwen voor Vrouwen en ze bezocht projecten in Kenia en Madagascar.
Lubbertje was relatief jong toen hij vanwege lichamelijke klachten moest stoppen met vissen. Hij ging op de box werken en Bregtje bleef intussen haar eigen, actieve leven leiden. Het betekende ook dat ze vaak bijbelstudies bezocht, zowel op Urk als in andere plaatsen. Ze had een grote liefde voor het Woord en was interkerkelijk georiënteerd. Ze las jarenlang Het Zoeklicht. Op zondag bezocht ze de laatste jaren de diensten van De Belofte. Ze leefde in een sterke eindtijdverwachting.
Samen met Lubbertje was ze jarenlang betrokken bij de evangelisatieweken van Kaleb. Tijdens de trips naar Schiermonnikoog verzorgden ze samen de maaltijden. Later nam ze ook de kleinkinderen graag mee.
Op relatief jonge leeftijd kreeg haar man dementieverschijnselen. Het zorgde ervoor dat ze langzaam maar zeker steeds meer zorg op zich nam. Totdat het punt was gekomen dat ze hem bijna de hele dag in de gaten moest houden. Lubbertje verhuisde naar Het Kompas, waar hij na ruim twee jaar, in 2019 overleed.
Voor de sterke en gezonde Bregtje was nu weer een tijd aangebroken waarin ze veel tijd voor zichzelf had. Ze was nog steeds druk en betrokken op allerlei terreinen. Maar een vreselijke ziekte gooide onverwacht roet in het eten. Al langere tijd werd ze geregeld behandeld aan plekjes huidkanker in haar gezicht. In 2021 werden zowel bij een operatie als bij de nazorg fouten gemaakt. Ze kreeg uitzaaiingen en had constant pijn.
In snel tempo ging het steeds slechter met haar, totdat de artsen haar moesten vertellen dat ze nog maar kort te leven had. Bregtje kon haar lot in handen van God leggen. Dag en nacht stond Groot Nieuws Radio aan en in die tijd was het vooral het lied van Eline Bakker dat haar sterk troostte: 'Er is geen afstand tussen U en mij'.
De goede verzorging van de thuiszorg verlichtten haar laatste tijd op aarde. Haar geliefden wisten dat het zo goed was. Ze wist zich geborgen in de HEER.