Wijnworkshop ‘Het vervolg’
'Hoe is het eigenlijk met je wijn?' Van de zomer heb ik samen met haar en haar tante op haar achterstraat grote emmers vol druiventrossen ontdaan van takjes. Daarna ben ik met de emmers uit zicht verdwenen. Met de feestdagen in aantocht is ze ineens nieuwsgierig naar de stand van zaken. Maar de waarheid gebiedt dat ik ook niet weet hoever het is en dat ik het eigenlijk best spannend vind om de inhoud te proeven.
Op een rijtje onder mijn bureau staan de grote flessen met rood vocht te pronken. Onderin de flessen is nog bezinksel te zien. Dit betekent dat ik de flessen nodig moet hevelen en klaren. Maar iets houdt me tegen. Een illusie. Stel je voor dat het nergens naar smaakt!
Nadat ik destijds thuis de losse druiven allemaal had gekneusd, konden ze in de emmers. Wekenlang stonden die met waterslot op mijn kamer te wachten tot ik sap van most kon scheiden. Er kwam verbazingwekkend veel sap vrij. Dacht ik het met een paar flessen van anderhalve liter te redden, moest ik opeens flessen van 5 liter aanschaffen.
De eerste kennismaking met mijn wijn-in-wording was niet om over naar huis te schrijven. Mogelijk omdat ik niet zo scheutig was geweest met suiker. Ik verwachtte dat in het verdere proces goed te kunnen maken, maar, zo werd me verteld, die toegevoegde suiker zou alsnog omgezet worden in alcohol. Overigens lijkt me dat ook geen probleem. Dan heb ik gewoon zwaardere wijn. Inmiddels staat zo’n 14 liter te wachten op de volgende stap.
Was ik voorheen voor volgende stappen aangewezen op algemene forums, inmiddels ben ik lid van een heuse Urker zelfwijnmaakappgroep. En geloof me, die maken overal wijn van. Naast witte en rode druiven hebben ze het over vlierbessen, bloesem, walnoten, bramen, peren; je kunt het zo gek niet bedenken. Ze ‘vinden’ ook af en toe flessen op zolder die daar al tijden staan. Oud goud zeg maar.
Eentje heeft met wat kruiden, water en suiker zijn eigen berenburg gestookt en hier en daar staan zelfs brouwseltjes te borrelen met kruiden uit de natuur. Neem een weinig wijns voor de menigvuldige zwakheden. Zou dat ook opgaan voor kruiden op basis van wodka? Van tijd tot tijd tonen we elkaar digitaal de trofeeën, met de belofte voor een wijnproefavondje. Daar blijft het vooralsnog bij. Want het proces van wijn maken is er één van geduld en wachten.
Afgelopen week was ik het wachten ineens beu. Mijn nieuwsgierigheid won het. En dus nodigde ik haar uit. Voor een proefavondje. Met een tafel gevuld met koude en warme hapjes haalde ik de flessen één voor één naar beneden. Drie weten er meer dan twee en dus mocht manlief ook meedelen in de feestvreugde. De kids hielden het veilig bij de hapjes.
Toegegeven, het zijn geen mooie volle dikke wijnen waar ik eigenlijk de voorkeur aan geef. Eerder fruitige jonge wijnen. Wel biologisch, zonder sulfiet. Ze vielen verrassend mee. Het vocht prikkelde nog op m’n tong, wat inhoudt dat ze nog niet uitgegist zijn. Mijn eigen wijn bij het kerstdiner gaat het dus niet worden. Maar dat maakt niet uit. Straks in het voorjaar buiten op de bank met mijn buren zullen ze ook goed smaken. Een leuk vooruitzicht voor het nieuwe jaar.