Sport verbroedert of sport verloedert?
De decembermaand is aangebroken en die kan wat mij betreft de boeken in als één van de meest vreemde decembermaanden sinds tijden. Meer dan ooit loopt alles door elkaar. Dieuwertje Blok heeft nog geen afscheid genomen van Sinterklaas of er schalt alweer van die krijsende Amerikaanse kerstmuziek uit de radiospeakers. Ondertussen wordt er in Qatar een WK gehouden en kleurt de televisie oranje, waardoor je weer in een soort van Koningsdagstemming raakt. Dat valt vast mooi te combineren, moet iemand bij de supermarkt met blauw logo gedacht hebben: bij de bloemenafdeling kun je er kerstbomen met kleine voetballetjes scoren.
Er valt veel te zeggen over dit WK. De berichten over mensonterende werkomstandigheden van de arbeiders, de slachtoffers die vielen bij het bouwen van het stadion en de dictatoriale toon van de Qatarese machthebbers en FIFA, waardoor iedereen in een dilemma terechtkomt. Je wilt je ogen niet sluiten voor het geschiedde onrecht, maar je wilt ook gewoon kunnen juichen voor het nationale elftal, dat het tot nu toe nog prima doet. Zelf heb ik niet zoveel met de balsport, en vanwege het bovengenoemde kijk ik sowieso niet. Toch vind ik het fijn om te weten dat we 3-1 hebben gespeeld tegen de Amerikanen en ben ik evengoed een beetje trots. Het wordt op straat en televisie maar sobertjes gevierd.
Anders is dat in de grote stad, waar jongeren de straat opgingen om de overwinning van het land waar hun familiewortels liggen, te vieren. Alleen sloeg de feeststemming al snel om in baldadigheid, geblokkeerde wegen door toeterende auto's en nietsontziende vernielzucht. Kortom: het werd een heuse rel waar politie-eenheden aan te pas moesten komen.
De reacties op dit wonderlijke en treurige fenomeen laat ik achterwege, maar de reacties vanuit de gemeenschap zelf vond ik interessant om te delen. Zo ergerde iemand zich eraan dat er over ‘Marokkanen' gesproken werd, waarmee volgens hem de hele groep over één kam werd geschoren. Onterecht. Een ander poogde het te relativeren door het percentage relschoppers te berekenen met de groep ‘jongeren met een Marokkaanse achtergrond', waardoor de groep relschoppers verwaarloosbaar bleek met de groep ‘jongeren die zich wel gewoon gedragen'. Een laatste verzuchtte in een filmpje dat de jongeren zich moesten schamen, omdat er nu weer tegen hem werd aangekeken als onderdeel van een groep waarvoor hij zich verantwoorden moest naar mensen van buiten die groep. Het klonk allemaal herkenbaar.
Afgelopen Urk in Wintersferen was mede een succes door al die jongeren die vol passie en schitterende klederdracht het Oude Urk tot leven wisten te brengen. Nu we richting de
feestdagen gaan en er door de gemeente
wordt opgeroepen voor een ouderwacht
en de ‘relrotonde' volhangt met bewakings-
camera's, weet ik zeker dat er van buitenaf
meegekeken wordt in de hoop dat het
misgaat, waardoor er een sensationele
kop de sociale media opgeslingerd kan
worden. Een kop als ‘Urker jongeren maken
Wintersferen een succes' zul je er niet zien.
Jan Maarten Zwaan