De Giestelijke Bokker Top 40
Op de eerste verdieping klinken harde dreunen, afgewisseld met gejank en ijselijke schreeuwen. ‘Dat is muziek’, zeggen ze. Ik leg dan wel altijd de nadruk op de laatste lettergreep. ‘Doen die goddelooze arrie eut’, bulder ik onderaan de trap. Geen reactie. Ook na de tweede en derde poging niet. Met een rood aangelopen gezicht stuiter ik de trap op. Zonder te kloppen gooi ik de deur van Dochters kamer open. Vanaf het scherm schreeuwen vier mannen en een vrouw, die overduidelijk geen medicatie hebben gehad, onverstaanbare klanken. Het sterft af wanneer ik de stekker uit het stopcontact trek. Rust.
‘Wat is dit dan?’, vraagt Dochter verontwaardigd, ‘Ik eaw moandag een tentamen, hè? Ik kan m’n toch niet concentrieren zonger muziek!’ Ik maak Dochter duidelijk dat je met die herrie onmogelijk iets kunt leren en ik wil dat heidens kabaal gewoon niet in mijn huis hebben. ‘Nou, dat is angers Rend Collective’, zegt ze alsof ik die kennen moet, ‘in die binnen kristelijk’. Voordat er een hele discussie op gang komt waarin ik het toch altijd afleg tegen haar intelligentie, onderbreek ik haar graag met mijn parate Bijbelkennis. ‘Meen Biebel zegt: záchtjes, aan zéér stille wateren’, zeg ik en daarmee is het basta. Met airpods in haar oren studeert Dochter verder.
Ik las in de krant dat er een Bokkerlijst Top 40 bestond. Ik dacht dat er na de BoerenBurgerBeweging nu ook een vissersvariant bestond, maar dat was niet het geval. Het ging om muziek. Wereldse muziek, wel te verstaan. Op ons dorp accepteren we dat onder protest tot het moment van trouwen, kinderen krijgen en belijdenis doen. Daarna wordt ‘biestelijke’ muziek, ‘giestelijke’ muziek. Je mag nu alleen nog enthousiast roepen: 'Hé, de Kriedens-Klierwotter-Rievijvel’, wanneer je ‘Who’ll stop the rain’ hoort in een winkelstraat buiten Urk.
In de Giestelijke Bokker Top 40 staan de klassiekers als ‘Zij die de zee bevaren’ van Hallelujah. Jannie Schinkel frist de lijst op met haar ‘Ver gelegen strand’. Daar varen ze naar toe, die bokkers. Onderweg ‘Mogen de ruwe stormen woeden’ van Crescendo, maar het ‘Scheepke vaart onder Jezus' hoede’ van Eiland Urk. Natuurlijk is de eindbestemming ‘De Lichtstad met de paarlen poorten’, ieder jaar de onbetwiste nummer 1.
Dochter spiekt even mee. ‘Ze eawen ongerweg een vuurtoren noodig’, meent ze. En ze laat me een liedje luisteren van dezelfde adhd-ers, maar dan op een oud kottertje en met ‘eulie-goed an’. ‘My lighthouse’, zegt Dochter trots, ‘Dat beteakent vuurtoren’. Ik knik. Het klinkt nergens naar, maar vooruit, de tijden veranderen. Op nummertje 40 dan maar!’
watwietwillem@outlook.com