007 Fish mysteries
De vis wordt duur betaald. Dat weten wij op Urk, maar steeds meer criminelen weten dat ook. In groten getale vindt de penoze haar weg naar ons dorp. Vis is het zwemmende geld. Er zijn bedrijven op Urk, die zo hard groeien dat ze alle controle zo’n beetje kwijt zijn. Boeven zoeken hun toegang via kwetsbare poortwachters en beloven chauffeurs, chefs en vriesmeesters gouden bergen als er af en toe een of twee pallets ongeregistreerd het pand verlaten.
Afgelopen vrijdag was er grootscheepse controle op de toegangswegen naar ons dorp. Vakkundig opgezette politiefuiken, arrestatiebusjes en undercoveragenten in undercover-BMW’s verklaarden het jachtseizoen voor geopend. Ik ben dan oprecht trots op de mannen van de wet en ik stopte even om ze dat te vertellen. ‘Makkers’, zei ik in m’n beste vreems, ‘Goed bezig. Rol ze maar op, die visboeven!’
‘Dat wordt dan negen tientjes’, antwoordde een van de betrokken agenten terwijl hij knikte in de richting van mijn auto, ‘Je linker remlicht doet het niet!’
Goed, ze waren dus niet aan het doen, wat ze moesten doen. De visboevenjacht bleek een ordinaire verkeerscontrole. Wanneer oom Mark geld nodig heeft, wordt er een delegatie naar Urk gestuurd. ‘Die mensen betalen daar altijd zo netjes hun boetes’, zegt ie dan.
Nog altijd mopperend parkeer ik mijn auto op de oprit.
‘Je remlicht dut et niet, buur’, zegt Buur.
‘Je binnen een dag te loat, buur’, foeter ik en ik doe uitvoerig mijn beklag over het gebrek aan focus bij de politie. ‘Ik docht warkelijk tot ze op zoek wazzen nor de verdwienen tijgergarren’.
Bij Buur zijn intussen de ogen gaan glimmen. ‘Dat is wel een gat in de markt, buur!’, zegt hij, ‘We beginnen samen een detectivebureau: ‘Willem & Buur, voor al uw vermiste vis, schaal- en schelpdieren’.
Ik moet het even verwerken, maar dan borrelen ook bij mij de ideeën boven.
‘Wiet je nog hoe ik Kees toen te pakken adde?’, vraag ik naar de bekende weg.
‘Die nam lappen mie nor eus wel?’, weet Buur.
‘Ja’, antwoord ik, ‘Dan ding ie net of et skolletjes wazzen’.
‘Oe ad je ‘m toe alwier ontmaskerd?’, vraagt Buur alsof hij het oprecht vergeten is.
‘Ik ad umzen dessel verwisseld mit dat van de skipper’, zeg ik glimmend van trots, ‘Die wist niet wat ie zag toen ie z’n immer eupen trok!’
‘Zie je wel’, concludeert Buur, ‘We barsten van de ervaring’.
Die avond zit ik wat suggesties op papier te krabbelen. ‘Jannie', roep ik er de vrouwe bij, ‘Wat klinkt beter: Willem Holmes of Willem Bond?'
‘Bond', vindt Jannie. Dat is dan geregeld. Het wachten is op de eerste klant.
watwietwillem@outlook.com