Aly Hoekstra-
Gerritsen
Geboren: 21 april 1941
Overleden: 3 juli 2022
Ze zei 'kaas' in plaats van 'keaze' en koffie sprak ze op z'n Nederlands uit. Verder sprak ze Urkers. Logisch, want Aly raakte volledig vertrouwd met het dorp waar ze door de liefde terechtkwam.
Haar wieg stond op een kleine boerderij in de buurt van Terwolde, tussen Apeldoorn en Deventer. Ze was het middelste kind, met twee broers. Het gezin was aangesloten bij de Gereformeerde Gemeente. Aly had een moeilijke start en was ook later in haar jeugd vaak ziek. Moeder Mina was een pleegkind en droeg daar de bagage van mee. Vader Rik worstelde met zijn herinneringen aan de strijd op de Grebbeberg, maar hij was wel de ouder die graag knuffelde en zorgde voor geborgenheid.
Door ziekte lag Aly een jaar op bed. Ze kreeg problemen met de longen en haar gehoor. Ondanks dat ze goed kon leren, ging ze mede daardoor niet naar het voortgezet onderwijs. Toch zorgde juist haar ziektegeschiedenis ervoor dat ze aan de slag kon in Sanatorium Sonnevanck. "Jij weet wat het is", zei de hoofdverpleegster. Ze kwam intern te wonen in Harderwijk, waar ze met enorm veel plezier haar werk deed.
Haar toekomst nam een wending toen op een dag een patiënt van Urk arriveerde: Jelle Hoekstra, tien jaar ouder dan Aly, viel meteen op door zijn mooie, bruine ogen. En andersom viel Jelle voor de lieve, geduldige verpleegster. In de wc gaven ze elkaar een eerste kus. Stiekem, want relaties tussen patiënten en personeel waren taboe.
Niet lang daarna verhuisde Aly naar Urk, waar ze eerst een inderhaast getimmerd kamertje kreeg op zolder bij het ouderlijk huis van Jelle. In 1966 trouwden ze, waarna ze op een bovenwoning naast de Bethelkerk kwamen te wonen: Wijk 3-14. Jelle werkte toen al enkele jaren samen met zijn broer Willem; ze hadden een verzekeringskantoor, dat uiteindelijk zou uitgroeien tot een flink bedrijf, met ook een makelaardijtak.
In 1968 verhuisde het gezin naar Wijk 5-88. Dat zou daarna het thuis blijven. In eerste instantie werd de helft van de woning nog gedeeld met het kantoor. Later verhuisde dat naar Wijk 4. Ze kregen vijf kinderen: Jeanet, Rik, Tjalling, Ineke en Carolien. Aly was een zeer zorgzame moeder, die vroeg opstond en ervoor zorgde dat de kachel al lekker brandde en dat er ontbijt klaar stond als de kinderen beneden kwamen. Na school waren vriendjes en vriendinnetjes van harte welkom om te komen spelen. Het maakte niets uit als het hele huis op de kop werd gezet en er bleef altijd nog wel iemand eten.
Ze vond het belangrijk dat ze een goede opleiding volgden, juist omdat ze zelf die kans niet had gekregen. Aly zorgde voor diverse oudere buren, ze was warm, sociaal en belangstellend. Ook was ze maatschappelijk actief: als lid van het schoolbestuur en de vrouwenvereniging bijvoorbeeld. In haar vrije tijd zat ze graag met een boek op schoot.
Haar kinderen werden voorgeleefd in het geloof. Geen angstige, onzekere zoektocht naar God. Maar de zekerheid dat het leven te vinden was in Christus. Dat leerde ze en dat leefde ze. Het gaf haarzelf rust en haar kinderen zekerheid. De kerk speelde een belangrijke rol.
Jelle overleed plotseling in 1998. Aly was lamgeslagen. Ze merkte hoe moeilijk ze het vond nu zelfstandig beslissingen te moeten nemen. Daarnaast kreeg ze te maken met diverse gezondheidsklachten. Het duurde zo'n tien jaar voordat ze haar evenwicht terug had gevonden. Het werd niet meer zoals het was, maar toch genoot ze weer van het leven. Zeker als ze oppaste op de kleinkinderen.
De problemen met haar longen, hoge bloeddruk en nieren bleven toenemen. Aly kreeg thuiszorg en ook daarin vond ze op geheel eigen wijze haar weg. Ze zette koffie en luisterde naar de verhalen van de medewerksters van de thuiszorg; het werden vriendinnen. Zo voelde ze dat ze nog steeds nodig was.
Haar gezondheid bleef uiterst broos. Zonder de hulp van diverse betrokken buren was het ook nooit gelukt om nog zo lang op haar vertrouwde plek te blijven. In februari 2022 lag ze met corona en een buikvliesontsteking in het ziekenhuis. Ze krabbelde weer iets op, maar na een val in haar tuintje, kwam ze de complicaties niet meer te boven.
Dan ga ik op tot uw altaren.