Lobbie
Hoekstra-Zeeman
Geboren: 01-01-1931
Overleden: 02-07-2022
Lobbie Zeeman werd op nieuwjaarsdag 1931 geboren op het eiland Marken. Ze was de enige dochter in het gezin van Cornelis Zeeman en Aaltje de Waard. Haar vader viste aanvankelijk met de botter MK 53 op de Zuiderzee, maar koos na de aanleg van de Afsluitdijk voor werk buiten de visserij en solliciteerde naar de functie van sluiswachter in het Brabantse Andel, waar het gezin in 1937 naartoe verhuisde; een hele verandering in hun leven. Daar volgde Lobbie de lagere school en het gezin raakte er goed ingeburgerd. Toch zou het gezin niet lang in Andel blijven wonen. Want in 1939 volgde de benoeming van vader Zeeman als havenmeester-kantonnier op Urk en moest het hele gezin weer opnieuw beginnen met het opbouwen van een nieuw leven op Urk.
Op Urk kwamen ze te wonen in een mooi huis aan de haven. De oorlogsjaren vormden Lobbie en ze zou hier levenslang verhalen over vertellen aan haar kinderen en kleinkinderen. Al snel kreeg ze een aantal vaste vriendinnen op Urk. Het is uniek dat haar vriendinnengroep ruim 70 jaar lang elke dinsdag bij elkaar kwam. Het waren avondjes vol lekkernijen en leuke gesprekken. Lief en leed werd met elkaar gedeeld. In de kerst- en nieuwjaarskrant van Het Urkerland in 2015 werd aandacht besteed aan deze bijzondere damesgroep.
Het leven was goed op Urk voor het gezin Zeeman. In juli 1947 werd Lobbie beëdigd als telefoniste op het postkantoor, waar ze tot 1954 bleef werken. Ze had daarnaast een oogje gekregen op Geert Hoekstra en ze kregen verkering met elkaar. Het was een geluk dat Lobbie op het postkantoor werkte, want daar correspondeerde ze met haar vriend Geert, die in Indië verbleef als dienstplichtig soldaat, tot hij in 1949 terugkeerde naar de Bult. Het stel trouwde op 24 december 1954 en ze waren trots op hun nieuwe huis aan de Meeuwenlaan. Vlak na haar huwelijk werd Lobbie mantelzorger voor haar moeder, die thuis moest revalideren na een foutieve operatieve ingreep. Met veel liefde pakte Lobbie deze zorgtaak op. Ook later zou ze dagelijks haar moeder bezoeken en verzorgen, naast de opvoeding van haar vier kinderen: Alice, Cees, Fred en Fokke-Geert.
Liefde geven, zorgzaamheid, genieten van kleine dingen en dankbaarheid tonen waren kenmerkende karaktereigenschappen van Lobbie. Dat merkte ook haar man Geert, die de laatste jaren van zijn leven veel zorg nodig had. Het was Lobbie nooit te veel, zonder wanklank vervulde zij deze taak, hoewel het verzorgen van haar man een hele zware taak voor haar moet zijn geweest. Daarbij was Psalm 133: 3 haar inspiratiebron: ‘Waar liefde woont, gebiedt de Heer de zegen’ en dat hebben haar familie en vrienden gedurende haar hele leven ook mogen ervaren. Eind 1999 overleed Geert en werd Lobbie weduwe.
Ze pakte de draad van het leven weer op en tot op hoge leeftijd bleef Lobbie zelfstandig wonen aan de Meeuwenlaan. Ze kon altijd terugvallen op haar buren, met wie ze warme banden onderhield. Zo mocht zij dus ook zelf liefde en toewijding ontvangen in haar leven. Gedurende de laatste drie jaar van haar leven was het niet meer verantwoord zelfstandig te wonen en dat zag Lobbie gelukkig ook zelf in. Gelukkig kon ze een mooie kamer krijgen in Het Dok, waar ze een goede tijd heeft gehad. De laatste jaren ging haar gezondheid steeds verder achteruit, tot ze op 91-jarige leeftijd zou overlijden. Lobbie mocht een voorbeeld en inspiratiebron zijn voor haar kinderen en kleinkinderen en heeft hun levens positief beïnvloed. In herinneringen en verhalen mag ze voortleven, ondanks het gemis van deze liefdevolle en Godvrezende moeder en oma.