Zakbal
Urk is een dorp van tradities. Vooral rond de jaarwisseling. Het kersttoernooi in de zaal bijvoorbeeld. In de volksmond beter bekend als 'Zakbal', vernoemd naar oud-organisator Jan Baarssen. Nou bestond een dergelijk toernooi in de vorige eeuw ook al, in een iets andere opzet, onder de naam Toyota-toernooi als ik mij niet vergis. Daaraan deden roemruchte teams mee die luisterden naar namen als Eiland Urk, Toyota, Het Urkerland, Zeeboys, Slagerij Cretier en VDVM. Ook toen zat de sporthal stampvol. Het winnen van het Zakbal is heel belangrijk voor Urkers. Het mag eigenlijk niet ontbreken op je erelijst als je een beetje serieus genomen wilt worden als voetballer. Trainers van SV Urk 1 dachten daar begrijpelijkerwijs vaak anders over. Mijn oud-trainer Hennie Spijkerman verzuchtte wel eens, ‘'Urkers winnen volgens mij liever een onderling potje dan een officiële wedstrijd''. De eerlijkheid gebiedt me er wel bij te zeggen dat hij dit uitsprak na de zoveelste veldslag op trainen die volkomen uit de hand was gelopen, en waar dan zelfs de kerk en al bij werd gehaald door de selectiespelers. Ook Gert Jan Karsten zal opgelucht zijn dat niemand van zijn selectie geblesseerd is geraakt bij het Zakbal, twee weken voordat een van de belangrijkste bekerwedstrijden uit de clubhistorie gespeeld wordt. Ook zelf heb ik vaak meegedaan (en bijgeschreven op de erelijst) aan deze kersttoernooien. Bij het Toyota-toernooi met Het Urkerland en bij het Zakbal-toernooi met de PVV. Niet het zaalvoetbalteam van de kamerfractie van de gelijknamige politieke partij, maar de Ploeg Van Veldvoetballers. Het Zakbal-toernooi is namelijk ook altijd een beetje de strijd tussen de veld- en zaalvoetballers. Er was nu zelfs een team dat een zaalvoetbalinternational had ingelijfd. Tevergeefs uiteindelijk, want de veldvoetballers van Zakarpattja wisten voor de derde keer te winnen. Toch kan ik enorm genieten van pure zaalvoetballers zoals Kees de Boer (KdeB), voor zulke spelers kom je kijken. Waar ik echter het meeste van geniet is de sfeer rondom het toernooi. De oude sporthal De Schelp, met uitschuifbare tribunes, die na een avondje kijken, verantwoordelijk zijn voor heel veel rugproblemen en die vol staan met lege flessen bier, glazen en snackbakjes. Geen glaswerk in de zaal geldt altijd en overal in het land, behalve bij het Zakbal. En dat kan gelukkig nog steeds. Tuurlijk, je hoort af en toe wat kapot glas rinkelen, of je krijgt wat bier of saté in je nek, maar dat is de charme die erbij hoort. En we hebben door het Zakbal weer een nieuwe Jacob Wakker als publiekslieveling. Helaas is deze lang niet zo goed als het origineel.
Jelle Loosman