Hendrik Visser
Geboren: 25 september 1952
Overleden: 6 februari 2022
Hendrik werd geboren als tweede kind in het gezin van Hendrik en Sijtje Visser-Wakker, dat verder bestond uit broer Klaas en zus Femmie. Ze woonden in een bovenwoning op Wijk 3-16, beneden woonde grootvader Klaas met oom Teunis met tante Mette en hun gezin. Later kreeg het gezin van oom Teunis een woning in de Nieuw-Guineastraat, waardoor Hendrik en Sijtje met hun drietal beneden gingen wonen. Het was op Wijk 3-16 altijd een drukke boel geweest en dat meerdere huishoudens in een huis woonden is nu haast niet meer voor te stellen. Hendrik speelde dan ook graag buiten en voetbalde met vrienden op het grote schoolplein van de Wilhelminaschool. Na de lagere school ging hij in Emmeloord naar de LTS en leerde het schildersvak. Als 14-jarige ging hij aan de slag bij schildersbedrijf Coenen. Zijn militaire dienstperiode bracht hij door in Duitsland. Daarna ging hij als schilder werken bij scheepswerf De Schelde in Vlissingen en vervolgens als spuiter van scheepsmotoren bij het bekende Werkspoor in Amsterdam.
De lange, zachtaardige jongeman viel in de smaak bij Willy Ekkelenkamp. Ze kregen in 1975 verkering en trouwden in 1977, waarna ze twee jongens mochten krijgen, Hendrik jr. en Albert-Arie. Ze vormden een hecht gezin en woonden op de Holkenkamp. Hendrik hield niet van ruzie. Als er iets was, moest dat voordat de zon onderging worden bijgelegd. Hij was soms eigenwijs maar ook een doorzetter, hetgeen zou blijken tijdens de perioden waarin hij met gezondheidsklachten te maken kreeg.
Met het werk als motorenspuiter bij Werkspoor moest hij stoppen na een tijd in het ziekenhuis te hebben gelegen. Hendrik ging weer aan de slag als schilder in de bouw. In zijn vrije tijd ging hij vaak puzzelen, keek graag naar natuurfilms of historische documentaires op Discovery. De Tweede Wereldoorlog had zijn bijzondere belangstelling, ook oude polygoonjournaals bekeek hij met interesse. Daarnaast luisterde hij graag naar klassieke muziek en het mannenkoor Hallelujah kon ook op zijn belangstelling rekenen. Hendrik was betrokken bij de oprichting van de tafeltennisvereniging en speelde niet onverdienstelijk in de tafeltenniscompetitie. Met een groep vrienden werd destijds een eigen gebouwtje voor de tafeltennisvereniging opgezet. Ook binnen het hobbyvoetbal was hij actief in het team van Visser Sport. Later genoot hij ook passief als toeschouwer van het voetbalspel.
Hendrik heeft gedurende zijn leven vaak met gezondheidsklachten te maken gehad en er volgden vele ziekenhuisopnames en operaties. Hij onderging dat altijd heel rustig met de woorden 'Wat moet, dat moet'. Rond zijn 60e werd hij helaas afgekeurd. Daar heeft hij het heel moeilijk mee gehad omdat hij het gevoel had niet meer mee te tellen of productief te kunnen zijn binnen de samenleving. Hendrik zag in dat lichaamsbeweging belangrijk was en ging veel fietsen en een elektrische fiets bracht hem ook met tegenwind overal naar toe.
Het op relatief jonge leeftijd overlijden van zijn zus Femmie en broer Klaas heeft Hendrik erg aangegrepen. De drie waren aan elkaar gehecht en Hendrik bleef als enige van het ouderlijk huisgezin over.
Begin januari 2022 werd het gezin Visser- Ekkelenkamp getroffen door corona. Hendrik was weken ziek, liep niet stabiel, was kortademig en had weinig eetlust. Omdat hij niet snel naar de dokter stapte, was het zijn vrouw Willy die telkens aandrong op nader onderzoek. Ondanks een antibioticakuur knapte Hendrik niet op en had last van zijn schildklier. Willy vertrouwde de zaak niet en door haar vasthoudendheid kwam Hendrik in het ziekenhuis in Harderwijk voor nader onderzoek. Op donderdag 3 februari 2022 werd hij overgebracht naar De Schakel in Emmeloord voor verdere observatie en revalidatie. Daar werd hij toch vrij plotseling op zondagavond 6 februari, kort nadat Willy hem nog had bezocht, getroffen door een bloeding die hem fataal werd. Nog maar enkele weken na het overlijden van zijn schoonvader kwam ook aan het leven van Hendrik een einde. In de rouwdienst in De Poort werd Hendrik uitgereden met het lied over de Goede Herder, die hem zijn hele leven nabij was geweest bij voor- en tegenspoed en waarop hij ook in de laatste fase van ziekzijn zijn vertrouwen had gesteld.