Dirkje Post-
de Vries
Geboren: 21-05-1944
Overleden: 14-05-2022
Een vrouw die haar leven lang trouw warme banden onderhield met familie, vrienden en buren waarmee ze zich verbonden voelde. Dat kenmerkt Dirkje Post-de Vries, enige dochter in het gezin van Pieter de Vries en Marretje Post (Marrie van Gaart). Naast haar oudere broer Riekelt werd later nog ‘oenze’ Klaas geboren in het warme, liefdevolle gezin met veel aanloop. Ome Riekelt Post en tante Zwaantje kwamen zelfs dagelijks langs in Wijk 7, waar Dirkje haar jeugd beleefde. Na de lagere school volgde de huishoudschool, waar ze haar ‘vriendinnen voor het leven’ leerde kennen. Daarna ging ze werken in de huishouding bij Jan en Coba Schraal.
Op 28 mei 1965 trouwde Dirkje in haar Petrakerk met visserman Louw (van de UK 173) Post. De eerste jaren konden ze in Wijk 7 in het huis van Jan Schraal wonen. Daar werd oudste dochter Agnet geboren. Later verhuisden ze naar De Reede, waar Pieter, Louw en Marga het gezin completeerden. Louw was een hardwerkende visserman; Dirkje zorgde voor het gezin. De deur stond voor iedereen open, ook op hun latere adressen aan de Pyramideweg en het Zuiderhoofd. Met sommige buren bleven ze levenslang bevriend. Toen de kinderen uitvlogen, kwamen de kleinkinderen ervoor terug. Met het ouder worden van moeder Marretje besloot Dirkje mantelzorger te worden. Ze keerde samen met Louw terug naar haar ouderlijke woning aan de Nieuwe Klif. Wat niemand kon voorzien was de ernstige ziekte waar Louw aan leed, waaraan hij in 2001 zou overlijden, vlak na de verhuizing naar de Nieuwe Klif. Dirkje bleef achter met haar moeder en stortte zich volledig op de verzorging, dag en nacht. Het hielp Dirkje het verdriet en gemis van Louw te verzachten. Na het overlijden van haar moeder moest Dirkje leren aan zichzelf te denken. Ze bouwde een grote club mensen om zich heen. Met haar vriendinnen van de kerk naar de vrouwenvereniging. Op donderdagmiddag gezellig samenzijn met haar jeugdvriendinnen. De krans op zaterdagavond met haar vakantievriendinnen. Elke woensdagmorgen koffie met de schoonzusters Post en vaak ook schoonzus Mellie. Dirkje vond alleen thuis zitten moeilijk en ging er graag met de fiets op uit. Ook genoot ze van vakanties met haar vriendinnen naar Spanje, Italië of Turkije. Hoogtepunt was de reis naar Israël met nicht Dirkje Schraal-de Boer waar ze logeerden bij neef Frans Frankenhuis en zijn vrouw in Eilat. Wel belde Dirkje tijdens vakanties dagelijks over de stand van zaken op de Bult. ,,Een dag recht en een dag krom, dan is Dirkje weer om", was haar slogan.
Nadat Dirkje jarenlang chronische diabetes onder controle wist te houden, werd ze begin 2019 voor het eerst ernstig ziek. Er volgden diverse ziekenhuisopnames en achtereenvolgende periodes van revalidatie. Met uiteindelijk nierdialyse. Eind september 2019 kwam ze weer thuis en kreeg ze thuiszorg. Toen de gangbare dialyse te zwaar bleek, werd in december 2019 met buikspoeling gestart. Iedereen was dankbaar toen Dirkje weer thuis was, opknapte en zelfs achter de rollator liep. Langzamerhand werd haar gezondheid toch minder en in maart 2020 brak ze haar enkel met ernstige complicaties tot gevolg. In de zomer van 2020 verhuisde Dirkje naar het Ankerlicht en de thuiszorgdames gingen met haar mee. Vier keer daags kreeg ze van hen de noodzakelijke buikspoeling. Dirkje noemde hen haar 'sisters' en ze werd door hen in het hart gesloten. In al die jaren van haar ziek zijn hanteerden haar kinderen en kleinkinderen samen met broer Klaas een schema waardoor ze nooit alleen was. De familie Post, haar oude buren, vriendinnen, iedereen bezocht haar trouw. Op deze voor haar moeilijke weg is er nooit een klacht over Dirkje's lippen gekomen, ze onderging alles gelaten. Aan aardse bezittingen was ze niet gehecht, de band met haar dierbaren was haar kostbaarste bezit.
In januari 2022 verhuisde Dirkje naar Talma Haven. Met een sterk geloofsleven stelde ze haar hoop en vertrouwen op een andere, eeuwige woning. Ze wist waar haar toekomst lag. Boven haar bed hing haar trouwtekst en ze noemde deze woorden vaak: Vertrouw op de Heer tot in eeuwigheid, want de Heer is een eeuwige rotssteen. Na een gezegende week van afscheid nemen overleed Dirkje en werd begraven vanuit haar geliefde Petrakerk, in- en uitgereden door haar kleindochters.