Gasten
Sinds vorig jaar januari werken we met onze school samen met Charlies Travels, een reisorganisatie die mensen het echte lokale leven van verschillende Afrikaanse landen wil laten meemaken. Hun gasten kunnen kiezen om bijvoorbeeld een Maasai-boma te bezoeken, achterop de motor ongerepte gebieden te ontdekken, bij lokale families te verblijven, of onze school te bezoeken. Zo krijgen wij soms Nederlands of Vlaams bezoek en mag ik vertellen over ons werk, terwijl ze een kijkje nemen in onze school. Zo hopen wij niet alleen de mensen een inkijkje te geven in wat we doen, maar wij hopen natuurlijk ook op wat extra donaties. Keer op keer zijn de mensen lovend over ons werk en dat geeft ons extra motivatie. Ook het Nederlands praten is een fijne afwisseling voor mij en de meeste mensen hebben ook nog eens ontelbaar veel vragen over mijn leven in dit land.
Vorige week kwam een vriendin van de middelbare school samen met een vriendin van haar langs bij ons in Tanzania. Ze bleven bij ons slapen en wilden graag een aantal dagen met ons meedraaien in het dagelijks leven. Natuurlijk gingen ze ook mee naar de school en de boma van onze Maasai-familie en hielpen ze met het vermaken van de huiswerkgroep die elke doordeweekse middag bij ons huis komt. De kinderen vonden het maar wat leuk dat er bezoekers waren en gaven hele dansoptredens als het huiswerk af was. Dit viel natuurlijk goed in de smaak bij onze gasten.
Bezoekers laten mij weer even met andere ogen naar alle dingen om me heen kijken. Voor mij is het leven hier namelijk al heel gewoon geworden, terwijl mijn gasten zich keer op keer verwonderen over alles. Zo maakte mijn vriendin een foto van een vrouw die een kindje op haar rug droeg en een emmer water op haar hoofd had. Ik keek er niet van op dat die vrouw een kind en water droeg, en toen Mathayo later de foto's bekeek zei ook hij dat dit een heel gewoon tafereel was. Onze gasten schrokken van het feit dat in één hutje twee meisjes van ongeveer dezelfde leeftijd woonden, waarvan er één naar klas 6 van de basisschool gaat en het andere al getrouwd is. Het zijn situaties die ik veel vaker tegenkom en waar ik weinig aan kan veranderen, ook al zou ik natuurlijk heel graag willen dat het anders was. Toch kan ik me op die momenten heel goed inleven in hun gevoel, want om eerlijk te zijn wennen sommige dingen eigenlijk nooit.
De lokale markt waar ik elke donderdag de boodschappen doe voor de school en thuis, was ook een heel avontuur voor onze gasten. Ik kom elke week op de markt en weet er dan ook prima de weg tussen alle groente, fruit, vlees, sieraden, kleding en spullen. Ik weet precies wat ik nodig heb en koop mijn groente en fruit dikwijls bij dezelfde marktverkopers. Vaak ga ik nog even tussen de Maasai-vrouwen zitten die tomaten verkopen (waar ook heel veel moeders van onze sponsorkinderen tussen zitten), voordat ik alle spullen op een motor laad en richting huis ga. Voor de gasten was de markt een warboel van geuren, kleuren en indrukken en we slenterden overal even rond. Na een goede ronde afdingen werd er ook nog een tweedehands trui gekocht. Om even bij te komen dronken we een soda in een restaurantje, om daarna nog even de laatste dingen te kopen en bepakt en bezakt weer terug te gaan.
Na een aantal leuke dagen samen gaan onze gasten weer verder met hun reis. Het was bijzonder om ze een inkijkje in ons leven en werk te geven en te zien hoe ze zich over alles verwonderden!