De eerste beker...
Mijn zoon Rik woont in Lent bij Nijmegen en heeft het geluk daar een huis te hebben in een doodlopende straat. Een pracht, want soms als ik op bezoek kom zie ik bij het inrijden van de straat mijn drie kleinzonen al rennen achter een bal aan. Autoverkeer is er niet en geluk nummer twee is dat er ook nog eens drie buurjongens zijn die niets liever doen dan voetballen. En dat doen ze, veel en fanatiek.
Het doet me denken aan mijn eigen kinderjaren en aan mijn buurt in Wijk 7. We hadden dan wel geen doodlopende straat maar veel verkeer was er nog niet in die tijd en anders was er wel ergens een pleintje of een veldje te vinden om te voetballen. Zo hadden we op de muur van Hendrik de schoenmaker een doel getekend, net zoals op de muur bij Garrut de schilder. Achteraf denk je wel wat een overlast we vooral ouwe Hiske en Garrrut Leis hebben bezorgd...
Het mooie was dat er na school altijd buurtjongens waren om mee te voetballen. Ik gebruik maar even hun bijnamen want dan weten we om wie het ging, zoals Maarten de Klodder en Dikkie de Jut. Het was de tijd dat veel buurten ook een eigen ploeg hadden en de hoogtepunten waren natuurlijk de wedstrijden tegen bijvoorbeeld de ploeg uit Plan Noord (Hofstee), of tegen de Bossies. Tegen de laatste ploeg kan ik me nog een duel herinneren op de plek waar nu het gebouw van de D.E.L. staat. Hoe we er aan kwamen weet ik niet meer maar de inzet van de wedstrijd was een heuse beker, die iemand meegenomen had. Dat was wat! Dat er bovenop die beker een grote duif pronkte en dat er op het plaatje 'Nationale wedvlucht Châteauroux' stond, deerde niemand. Het was een beker en die moest gewonnen worden.
Het liep natuurlijk volledig uit de hand, zo'n duel met een stapel jassen als doelpalen ging zelden goed. Ik denk dat al na een kwartier de hele zaak massaal op de vuist ging. Ik stond in doel en zag het allemaal gebeuren aan de andere kant van het veldje. Nou kon ik beter keepen dan vechten en ik was redelijk snel, dus alle kansen afwegend besloot ik niet af te wachten tot ik ook een mep kreeg maar om gebruik te maken van mijn snelheid en veilig te stellen waar het toch allemaal om ging! Ik pakte de duivenbeker en trok - achterna gezeten door een paar jongens van de Bossies - één lange sprint langs de in aanbouw zijnde Jachin Boazkerk, langs Slagerij Blom het ginkien in en via de achterdeur bij ons het huis is. De beker verdaagde natuurlijk op onze schoorsteenmantel en geloof het of niet, maar ik was er nog trots op ook, ondanks die duif...
Albert Brouwer