Offline
Wat een prachtige boerderijen staan daar in Gaasterland. Grachtenhuisachtige panden. Ik zag er een met zeven ramen in de frontgevel. Vier dagen hebben we de boerderijen alleen in de verte zien staan. Voor we weer naar Urk vertrekken willen we ze nog even van dichtbij bekijken. Nog even de omgeving verkennen waar we rondgehangen hebben. Het is gelijk een kleine inleiding op de verkiezingsdag die we tegemoet gaan. Veel van de indrukwekkende boerderijen zijn versierd met borden van de BBB. De actuele politiek is hier heel dichtbij. In verschillende opzichten. Tjonge, wat is het land hier drassig. Wat ligt het laag. Je kunt hier niet ontkennen dat we in de Lage Landen wonen. Letterlijk en figuurlijk moeten ze hier hun hoofd boven water zien te houden. Wat dat betreft zijn deze verkiezingen wel exemplarisch. We kiezen voor de Staten en voor het Waterschap. De stembiljetten liggen thuis op ons te wachten. De uitslagen tekenen zich inmiddels al aardig af. Het platteland zal gaan winnen. Een monsterzege voor een nieuwe beweging. Een wonderlijke herhaling van vier jaar geleden. Wat een euforie toen bij Forum. Nu maar hopen dat het geen complete herhaling gaat worden.
Ik ben altijd wel in voor een nieuwe ervaring. Die kregen we hier in Friesland. Vrienden boden ons aan om een aantal dagen in hun huisje op een camping in Harich te verblijven. T was heel blij. Even eruit. Even rust. Dat viel wat letterlijker uit dan ze gedacht had. Drie dagen lang zagen we geen mens, helemaal niemand. Ook niet in de verte. Dat heb ik in mijn leven nog niet eerder meegemaakt. Dat we binnenbleven hielp daar natuurlijk wel bij, maar toch, er waren gewoon geen andere mensen in onze omgeving. Ons uitzicht was over de weilanden en daar was het ook heel rustig. Of het nog niet genoeg was hadden we ook nog te maken met weigerachtige wifi. Dat is confronterend. Zolang we erover kunnen beschikken vinden we natuurlijk dat we ons er niet door moeten laten overheersen, maar als je het plotseling niet meer hebt, voel je je gehandicapt. Het binnenblijven werd ook gevoed door de storm die een paar dagen woedde. Windkracht negen kreeg het huisje te verduren. Het stond vast.
Bij vertrek uit Urk had ik de bui al zien hangen en voor een stevig noodrantsoen gezorgd. Met acht boeken en een flinke stapel kranten moest ik het kunnen redden. T had ook haar maatregelen genomen. Voor boodschappen hoefden we niet naar de winkel. Overigens had ook zij haar boeken bij de hand. We toeren weer terug. Ver van Urk zijn we niet, maar toch in een heel andere wereld. Op naar de Bult. Op naar het stembureau. Ik laat me deze keer leiden door woorden van Jezus tijdens de verzoeking in de woestijn: ‘De mens zal niet van brood alleen leven'. Er is meer. Inmiddels weten we de uitslag. Ik ga niemand feliciteren. Wel wil ik de winnaars veel ootmoed en bescheidenheid toewensen. Misschien, heel misschien gaat het dan een beetje anders dan vier jaar geleden.