Afbeelding
Foto:

Klaas Koffeman


Geboren: 2 mei 1945

Overleden: 3 mei 2022

Een man die zei wat hij dacht, rechttoe rechtaan, wars van dikdoenerij en in zijn omgang met mensen was het vaak alles of niets. Zo kan Klaas Koffeman worden gekarakteriseerd, hoewel hij ook over een groot rechtvaardigheidsgevoel en naast zijn scherpe humor, over de nodige dosis sarcasme beschikte. Hij werd als vijfde van uiteindelijk acht kinderen geboren in het gezin van Koert Koffeman en Marretje Nentjes. Met zijn broers en zussen onderhield Klaas een nauwe band en vooral voor zijn zussen en jongste broer Age koesterde hij veel liefde. Klaas was een moederskind en vertrouwde blindelings op zijn moeder, die hem mateloos inspireerde en stimuleerde.
Tijdens zijn jeugd in het Tuindorp bracht Klaas vele uren door met voetballen. Hij was een uitzonderlijk goede, spelbepalende speler. Zodoende bleef hij, vol zelfvertrouwen, graag lang in balbezit. Dat leverde hem de bijnaam de Pingel op. Van zijn ome Kloas, naar wie hij vernoemd was, kreeg hij zijn eerste echte voetbalschoenen. Al op zijn zestiende mocht hij in Urk 1 spelen, maar het elftal werd in die tijd gedomineerd door veel oudere spelers, die ook gehecht waren aan hun plek in de basis, waardoor het niet altijd vanzelfsprekend was dat Klaas de hele wedstrijd kon uitspelen. Daardoor belandde hij in Urk 2 en nog veel later in het hobbyvoetbal.

Klaas kon goed leren en zodoende ging hij na de lagere school naar de mulo en haalde daar zijn diploma. Omdat hij goed kon leren en doceren, koesterde hij heimelijk de droom om schoolmeester of leraar geschiedenis/aardrijkskunde te worden, gezien zijn grote interesse voor deze twee vakken. Hij kwam er echter niet toe met de vervolgopleiding te beginnen en begon zijn werkzame leven als stukadoor in het bedrijf van zijn broer Albert. Na een aantal jaren begon hij voor zichzelf en dat werk heeft hij dan ook zijn hele leven gedaan. Klaas kwam bij vele Urkers thuis en leerde veel mensen kennen. Hij verdiepte zich graag in genealogie en had er plezier in hele generaties families uit te pluizen. Zodoende wist hij vaak meteen wat voor vlees hij in de kuip had, als hij ergens over de vloer kwam om te werken.


Doordat hij plezier had in het onderwijzen van de jonge generatie, raakte Klaas al snel betrokken bij de oprichting van de jeugdsectie binnen voetbalclub SVU. Klaas zag het belang in van een goede technische voetbalopleiding voor de Urker jeugd en mocht vele generaties Urker voetballers opleiden. Klaas was jarenlang elftalleider en trainer. Met vele spelers ontwikkelde hij een speciale band en in de laatste fase van zijn leven werd hij door een heel aantal van hen nog wekelijks trouw bezocht en met lekkernijen en goede gesprekken verwend.

Vanaf zijn jeugd maakte hij deel uit van een groep vrienden die elkaar vast zouden houden gedurende de rest van hun leven. Op jonge leeftijd had hij zichzelf al ingeprent dat Ria Brouwer de liefde van zijn leven zou zijn en om haar te veroveren als zijn vrouw is hij door roeien en ruiten gegaan, met als resultaat de huwelijksbevestiging in 1970. Samen mochten ze twee zoons ontvangen: Marco (geboren in Wijk 4) en Lucas (geboren op De Nink, waar het gezin lang heeft gewoond). Klaas en Ria waren een harmonieus stel en ze deden dan ook alles samen. Zijn zoons gaf hij vooral inzichten mee in het menselijk gedrag en belangrijke praktische levenslessen. Als vader was hij streng en bracht de jongens discipline en het belang van doorleren bij. Tijdens discussies thuis was hij vaak stellig.

In 2018 kwam Ria hem te ontvallen en na lang de zorg voor haar te hebben uitgevoerd, viel Klaas in een gat. Dankzij steun van familie en een aantal trouwe vrienden die hem bezochten, wist hij overeind te blijven en werd een verhuizing van De Gammels naar een appartement in Het Ankerlicht georganiseerd.

In de zomer van 2021 kreeg Klaas vreemde wijnkleurige vlekken op zijn huid en na diverse onderzoeken werd nierfalen vastgesteld. Nierdialyse werd noodzakelijk; diverse ziekenhuisopnames zouden volgen. In de winter van 2022 was Klaas uitbehandeld en kwam hij thuis om te sterven. Met wilskracht en levenslust heeft hij de strijd volgehouden tot de derde mei, de verjaardag van zijn geliefde Ria.