Komt goed
What did I do to deserve dat er weer een kind met een mogelijke levenspartner uit de polder op de proppen komt? Ik zie iedere dag ontelbaar veel knappe Urker pubers voorbijkomen, maar die van mij moeten krek weer tien kilometer verderop shoppen. Rustig maar lieve lezers uit de NOP, jullie zijn natuurlijk ook leuk en knap en super, maar ik heb al zo weinig kans op echte Urker kleinkinderen. Een partner van buiten de haven verkleint die kans natuurlijk alleen maar. Onze oudste heeft al meer dan een jaar verkering met een Tollebeker (gelukkig wel met Urker roots) en zit nu al huizen uit te zoeken die aan de Vossenburcht of aan de Fazantendrift staan. Want ‘dat is pas een gezellig dorp'. Die twee gozers van mij vinden Urk ook niet de ultieme woonplaats en willen later graag in New York wonen of Londen, als het dan per se wat dichterbij moet. Zoals Pieter het zegt: ,,Urk is wel een leuk stadje hoor, maar vooral gezellig vanwege de mensen. Voor de rest is er niet zoveel te doen. Ik wil in een grote stad wonen, gave dingen doen.'' Ik breng daar natuurlijk genoeg tegenin, maar die gozer hecht meer waarde aan wat er op TikTok voorbijkomt dan wat zijn moeder zegt. Al mijn hoop was gevestigd op JT, onze middelste. Hij heeft een bijbaantje als bezorger bij een snackbar, werkt met allemaal leuk volk, daar moet toch wel wat moois uit voortkomen…
Helaas, sinds een tijdje vermoed ik dat hij romantische gevoelens koestert voor een Emmeloordse jongedame. Uiteraard vertelt hij daar helemaal niks over, maar haar naam wordt vaak genoemd en hij is veel in haar gezelschap. Onder de noemer ‘een en een is twee' probeerde ik wat informatie los te peuteren, maar ik werd bruut afgekapt. ‘Bemoei je d'r niet mee moe, et is gewoen een maot.' Waarop ik me dan weer zorgen maak hoe dit verder zal gaan. Wat is dat voor een meisje, zou zij ook gek op hem zijn, straks heeft ie liefdesverdriet, dat soort vraagstukken. Gelukkig heb ik iedere avond een flinke bonk Hollandse nuchterheid naast me liggen, die dan vlak voor het slapen gaan al je zorgen weer volledig plat relativeert: ,,Vanzelf wordt zijn hart een keer gebroken, dat hoort erbij.'' Waarop ik dan ook nog de slaap moet zien te vatten, m’n lekkere knul...
Aangezien een mens niet kan leven van nuchtere oneliners alleen, deelde ik mijn zorgen met maot Petra tijdens een kuier. Iedere vrouw weet dat wandelingen met vriendinnen verkapte therapiesessies zijn. Je kunt ongegeneerd je ei even lekker kwijt. Zeker als je ergens over zit te piekeren. Petra luisterde geduldig naar mijn geweeklaag over dat ik mijn kinderen straks nooit ga zien omdat ze duizend kilometer weg wonen. ,,Weet je waar het op lijkt met dat volk? Dat ze straks allemaal met een Urker aan komen zetten en dat je zou willen dat je eens rustig een bekkien met Henk alleen kon doen’’, aldus Pé. Dat stelde me alweer een beetje gerust. En dat gevoel kreeg ik helemaal toen ik later die avond eventjes door een portie wederwaardigheden van De Mamma Van zat te scrollen. Zij is een moeder van acht kinderen die dagelijks op Instagram deelt over haar gezin. Ik word altijd heel ‘zen’ van de structuur in haar gezin en de gewone dingetjes zoals kost maken, de peuter naar bed brengen en samen aan de koffie. Deze mama heeft een boek geschreven wat nog uit moet komen, met als titel ‘Komt goed’. Daarbij heeft ze ook een heel mooi, lief Nederlands liedje onder mijn aandacht gebracht met onder meer dit couplet:
‘Zolang de zee rolt op de stranden
En er werk komt uit de handen
Zolang de kinderen blijven zingen
En alles gaat zoals het moet
Als de liefde maar blijft winnen, komt het allemaal wel goed’.
Dus daar houden we ons dan maar aan vast lieve lezers.