Hennie
SV Urk 1 sloot in stijl af op Urkerdag. Stedoco werd met een 6-4 nederlaag teruggestuurd naar Zuid-Holland. Rechtstreekse handhaving, een 12de plek en 42 punten, daar had ik vooraf direct voor getekend. Een knappe prestatie waar we met zijn allen trots op mogen zijn. Een klein bedankje aan Hennie Spijkerman is dan ook wel op zijn plaats. Eind februari werd Hennie, toch wel verrassend, benoemd als interim-trainer en sinds de thuiswedstrijd tegen Volendam zat hij als eindverantwoordelijke op de bank. En hij heeft het geweldig gedaan. In tien wedstrijden haalde hij zeventien punten en klommen we op naar veilige oorden. Wanneer ik dat omreken naar vierendertig wedstrijden kom ik uit op achtenvijftig punten en strijd je mee om de bovenste plaatsen. Maar ik schiet wat door wellicht, excuus. In de jaren negentig, heel veel kilo's en haar geleden, mocht ik zelf twee jaar lang trainen onder Hennie. Hij stond toen nog aan het begin van zijn trainerscarrière. Wat me bij is gebleven, is het enorme vakmanschap en de professionaliteit die hij had. Hennie was veel verder dan wij als spelers waren. Drie, zelfs een keer vier, keer per week trainen, gedetailleerde opdrachten, veel meer aandacht voor tactiek en een verhoogde discipline. Hennie was zijn tijd voor amateurbegrippen ver vooruit. Ik kan me nog wel een koude winteravond herinneren. De velden waren onbespeelbaar en iedereen ging er van uit Hennie wel zou beslissen dat we niet konden trainen en linea recta de kantine in konden. Niets van dit alles. In de gang onder de tribune, werden we anderhalf uur lang in tweetallen afgebeuld, met oefeningen, die we nog nooit gedaan of gezien hadden. Wijlen Cor van Keulen, een vaste bezoeker van de trainingen, sloeg het goedkeurend gade. Ook weet ik nog heel goed dat Hennie me een keer wisselde. Na een doldwaze kamikaze tackle, deze keer niet resulterend in een gele kaart, haalde hij me direct naar de kant en zonder verder wat te zeggen begreep ik wat hij bedoelde. Wat me enorm aansprak was de rust die hij altijd uitstraalde. Ook onder de wedstrijd langs de kant van het veld. Ik heb sowieso niet zo veel met druk gebarende trainers zoals Diego Simeone die meer meters afleggen langs de zijlijn dan sommige spelers in het veld. Dan geef ik meer de voorkeur aan types zoals Valerie Lobanovski. Na twee jaren (2de en 3de) op Urk, stopte hij ook bij de ABN AMRO Bank en mocht als trainer het profvoetbal in, waar hij een prachtige loopbaan opbouwde. En nu als ‘laatste' kunststukje, SV Urk in de 3de divisie gehouden. De cirkel is rond. Hennie bedankt. Jelle Loosman.