Een weinig rust
‘Wat verstoan jie onger ‘rust’, Willem?’, vraagt Louw direct nadat ik hem heb opgepikt bij zijn huisje in het dorp. Ik denk even na. ‘Euhm, niks oeven doen? Stille weezen? Mit rust eloaten worren? Ik neum maar wat’.
‘Juust’, zegt Louw, ‘In dat is precies wat m’n bèbe ok wou. In doaromme stot er op z’n grafstien: Ier rust Louw!’
Ik frons. Omdat ik nog niet precies weet waar hij heen wil.
‘Ofgeloepen zaoterdag was et Urkerdag’, gaat Louw verder, ‘Toen eawen ze doar een bier verskonken noast et graf van bèbe Louw, dat was niet normoal! In van bieren moet je lieren, hè!’ Ik glimlach. Ik kan er me wat bij voorstellen. ‘D’r was een bierplein, wel?’, vraag ik.
‘Ja’, knikt Louw driftig, ‘Bokkerbier. Gratis! In ok een poppodium!’ Die Louw. Hij is oprecht emotioneel.
‘Nou ja’, zeg ik vergoelijkend, ‘Et is een evenement, hè. Je adden gewoen bezwoar in kuunen dienen. Zo van: bier drinken, prima. Maar niet noast m’n vuurgeslacht!’
‘Nee, Willem’, zegt Louw, ‘Zo warrekt et niet op Urrek. Ze zetten gewoen een advertinsie in de kraant. In dets it! De bezwoarprocedure wazzen ze in alle oast effen vergeten’.
‘O zoo’, zeg ik.
‘Mar er is maar’, zegt Louw, ‘In vor tot dat m’n ok overvalt, wil ik de polletiek oproepen om wakker te bleeven!’
‘Braan los’, moedig ik aan. Louw haalt diep adem en zegt dan: ‘Ze goan et karrekof verbouwen. In aare erstellen, neumen ze dat’.
‘Wat is de bedoeling, dan?’, wil ik weten.
‘Ze willen et ekke opskeuven. In dan groote gemesselde piloaren ertussen, zodat ik damie gieniens maar de zunne onger kan zien goan. Et grind wordt weg-oald in doar komt gres vor in de plekke. In doarnoa komt alles in aanen van een vreemde stichting die et ongeroud moet doen’.
Ik heb goed geluisterd. ‘Klinkt niet ielemoal verkeerd, toch?’, concludeer ik.
Louw zucht. ‘Wiet je, Willem. Ik stoan et gewoen niet. Ze goanen de mooiste veroalen bij de grafstienen verzamelen om die duur te vertellen. In dat klinkt mooi. Maar ik eaw al oord tot er dan zodrekt groepen mit toeristen worren roend-eleid over de begraafplekke. Moet die dan lachen om de grollen van een gids? Et is wel m’n bèbe, hè!’
Ik kneep ‘m effen in de knie. ‘Louw, zeg et maar. Wat is je booskip?’, zeg ik geruststellend. Louw veert op en zegt deftig: ‘Polletiek, let op je zaak! Een weinig rusten, een weinig sluimeren, in vreemden zullen over je aarsen’.
Ik knik weer. ‘Komt goed, Louw. Ik wiet niet of ze et allemoal snappen. Maar ik gief et duur!'
watwietwillem@outlook.com