Vee
Helaas duren de droge periodes in Tanzania de afgelopen jaren steeds langer. De regenseizoenen zijn kort en er is dus lang niet genoeg gras voor alle dieren. Klimaatverandering. Om het vee toch in leven te houden, moet men gras en voer kopen. Een dure aangelegenheid, maar anders sterft het vee en is je bankrekening dus opeens leeg. Niemand houdt bij hoeveel geld er wordt uitgegeven aan het bijvoeren van de dieren. Het vee is hiervoor te belangrijk en al je vee wegdoen, omdat de kosten te hoog zijn, is geen optie. Mensen verkopen liever stukken land om dit geld te gebruiken om de dieren te voeden. Koeien voor de droge periode verkopen en later weer nieuwe koeien kopen is ook geen optie. Volgens de Maasai krijg je dan nooit iets vergelijkbaars terug.
Net als alle andere Maasai bezitten wij koeien, geiten en schapen. Hoewel... bezitten? Voor de koeien geldt voor ons inmiddels bezaten. Na verschillende moeilijke droge periodes, waarin de koeien flink wat geld hebben gekost, besloten wij ze te verkopen. Geen enkele Maasai snapte waarom Mathayo onze koeien naar de markt bracht en ze allemaal verkocht. De prijzen waren laag, er waren nauwelijks mensen die koeien kochten en de regen zou immers snel komen? Met onze reis naar Nederland in het vooruitzicht was het voor ons echter geen optie om hierop te wachten. Zou er wel genoeg regen komen? Zouden de prijzen echt stijgen? Zouden de koeien het overleven in de periode dat we in Nederland zijn, als we er zelf niet zijn om voor ze te zorgen? Allemaal vragen waar we geen antwoord op konden geven en daarom verkochten we de dieren met pijn in ons hart.
De geiten en schapen hielden we, die kunnen toch iets beter tegen de droogte. Daarnaast gebruiken we de melk van onze eigen geiten om te drinken, mee te koken en yoghurt en kaas van te maken. Ze leveren ons dus nog genoeg op, iets wat de koeien helaas al niet meer deden. Door de slechte weersomstandigheden was er het afgelopen jaar geen enkel kalfje geboren en gaven onze koeien dus geen melk.
In Nederland kijkt Mathayo zijn ogen uit als hij de grote koeien, geiten en schapen ziet. Overal is gras en voer voor de dieren en ze geven liters melk per dag. Het is natuurlijk heel anders dan de natuurlijke manier waarop wij vee houden, maar toch zijn er ook herkenbare dingen als hij met de boeren in gesprek gaat over hun dieren. Als we straks terug zijn in Tanzania, hebben we voor het eerst echt geen koeien meer. Dat zal wel even wennen zijn, maar hopelijk wel een hoop zorgen en kosten minder in de droge tijd. Gelukkig hebben we de geiten en de schapen nog. Toch hoop ik natuurlijk dat er gewoon genoeg gras zal zijn voor de koeien van anderen, want die zullen koste wat het kost hun dieren in leven willen houden.